زبانحالِ دین به حکومت: مرا به خیرِ تو امید نیست شر مرسان! فقط | تشنه‌ی اندیشه / صحتی سردرودی
زبانحالِ دین به حکومت: مرا به خیرِ تو امید نیست شر مرسان! فقط حجاب نیست بلکه هر مقولۀ دیگری را - چه فرهنگی چه دینی - اگر بخواهند از تریبونِ حکومت و دولت ترویج اش کنند نتیجه به عکس خواهد داد و این چیزی نیست که برای کسی پوشیده مانده باشد چرا که در این چهل و چند سال هزاران بار آن را با تجربت و تصریح دیده ایم و دیده اند که حتی عبادتی مثل نماز یا جایی مثل مسجد وقتی به نوعی دولتی یا حکومتی میشود رفته رفته از چشمِ مردم می افتد و منفور و متروک میگردد. به خصوص وقتی که ترویج و تبلیغِ آنها از سر تزویر و تحمیلی باشد طبیعی است که مخالفت و عنادِ مردم را در پی خواهد داشت و تقبیحِ آن صورتِ تحسین خواهد یافت زیرا که مبارزه با زور و ظلم و ریا، حُسن و رجحانش فراتر از همۀ این مقولات است. حال بگذریم از این که مسئلۀ حجاب یا چگونگیِ لباسِ مردم اصولا یک مسئلۀ عرفی است و چندان ربطی به دین و مذهب ندارد. پس اگر دینداران به درستی دغدغۀ دین و اخلاقِ فرزندانشان را دارند نخستین کاری که بایسته است انجام دهند همین است که سعی کنند حسابِ دینشان را از حسابِ حکومت جدا کنند و اگر تا حال هم از این مهم در غفلت بوده اند به خود بیایند که بسیار دیر کرده اند.
