مانگ میرزایی

2022-01-16 16:52:37 زیاد بهش فکر کردم. بقیه رو راحت می‌تونم ببخشم اما خودم رو نه!
یک دور با کرده‌هام به خودم ضربه زدم و هزار دور با سرزنش و خودخوری. بیشترین آسیب رو به خودم زدم و بیشترین آسیب رو از خودم دیدم. اما اینو فهمیدم که زندگی نمیشه کرد مگر با خودت آشتی کنی، مگر با خودت رفیق باشی، مگر خودت رو ببخشی و دست از سرزنش و سرکوب خودت برداری. عمل کردن به این حرفا اصلاَ شبیه گفتنشون نیست. خصوصاً اگر مثل من یاد گرفته باشی با خودت بی‌رحم باشی، با خودت لجباز باشی، به خودت دروغ بگی، مقابل خودت بایستی و دستات همیشه رو گلوی خودت باشه. وقتی یاد گرفته باشی خودت رو له کنی و وقتی له شدی باز به خودت بگی خاک تو سرت تقصیر تو بود که له شدم و یک عمر تو سرت با خودت دعوا کنی.
من با خودم نامهربونم و بد تا می‌کنم و این، زندگیو حرومم کرده. به خاطرش یه کارایی کردم. کتاب خوندم. پادکست گوش دادم. تراپی و مشاوره گرفتم. نشستم پای حرفای خودم و حالا که دارم می‌نویسم می‌دونم که مهم‌ترینش همین آخریه! اینکه بشینی پای حرفای خودت، خودت رو بنویسی و نوشته‌هاتو بارها بخونی، صدای قلبت رو و مغزت رو بشنوی. حال خودت رو بپرسی، بزنی رو شونه خودت و برای خودت دست به کاری بزنی.
وقتی بفهمی چته و چی حالتو بهتر می‌کنه، برداشتن قدم‌های بعدی ساده میشه. سخت‌ترین قسمتش اونجاییه که باید برنامه‌تو خالی کنی، با خودت خلوت کنی، فکرهای درهم برهمت رو کنار بزنی و بشینی خوب به حرفای دلت گوش بدی. وقتی بتونی قلبت رو و جریان عشق تو وجودت رو زلال و شفاف ببینی، میتونی با عشق برای خودت زندگی کنی و با مهر و شفقت و آرامش زندگیتو می‌سازی.
یارت، رفقات، خانواده‌ت، تراپیست و مشاورت، کتابات و هرکس و هرچیز که در حلقه امن توان، میتونن کمکت کنن اما مهم‌تر از همه خودتی و خودت که تا خودتو نبخشی و دلت با خودت صاف نشه، هیچ راهی برات هموار نمیشه.

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei باز کردن / نظر دهید

2022-01-09 14:40:31 دکلمه #ته_سیگار
————————
شعر: #مهدی_استخر
گوینده: #مانگ_میرزایی
میکس و مسترینگ: #سید_مصطفی_ساداتی
ویدیو: #غزال_رنجبر
————————
@maangmirzaei
@smostafasadati
@thee_sound_of_love باز کردن / نظر دهید

2022-01-01 17:45:57 عشق یه احساس نیست، یه تفکر نیست، محدود به ذهن نیست، عشق گره خورده به زندگی و هستی، به وجود تو، به جانت.
واسه زندگی کردن، واسه تحمل دردها و رنج‌های بسیارش، برای دووم آوردن و ادامه دادن، برای کم نیاوردن وقتی نفست میفته، چه بهانه‌ای و چه معنایی زیباتر از عشق؟
همین که زنده‌ای و نفس می‌کشی یعنی عاشقی و بدا به حالت اگر با خود عاشقت قهری و نمی‌بینیش و باهاش رفاقت نمی‌کنی.
عشق رو به آغوش بکش، باهاش برقص، براش بخون، باهاش زندگی کن و بذار نورش از راه نفس‌هات راه پیدا کنه به وجودت.
بذار وجودت رو پر کنه عطر بی‌نظیر عشق!
بذار زندگی در قلبت جریان پیدا کنه.
ببخش. بخند. بزی. و عاشق باش.

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei باز کردن / نظر دهید

2021-12-22 18:00:40 نوشته‌‌ای از بچه‌های گروه #بهتر_بنویسیم :

نقطه‌ی آغاز معماری بشر به ساخت برج و بارو در شهر اریحا (فلسطین امروزی) برمیگردد.
به راستی آغاز هنر کدام نقطه‌ی پیشا تاریخ است؟
در کدامین یک از نقاشی غارها؟و اساسا هنر کدام نیاز انسانی را رفع میکند؟
و در کدام یک از برگ های تاریخ هنر ماهیت لذت و زیبایی شناسی به خود گرفت؟

از میان هنرمندان، عاشقان بس ماهرترند. هرگز هنری سخت‌تر از نقش کردن چشم‌های معشوق بر عمق وجود نیافته‌ام...
و چشم‌هایت، چشم‌های محجوب و قیرگون تو منبع الهام عاشقان شده است. یکی شعله‌ی امید وجودت را به ذرات سرد هوا هدیه می‌دهد،دیگری هاله‌ی اشک‌های نازنینت را بر سنگ تصویر می‌کند.
من اما نگاه تو را بر زمین‌های خاکی و متروک می‌پاشم. تو جوانه‌ی امیدی، آنها به تو نیازمندترند.

لبخندت رویای روشنی‌ست که روئین‌تنم می‌کند برای ادامه‌ی نبرد با زندگی، و فلسطین بی‌پناه من اینگونه باتو و صلح نجوا می‌کند: با زخم‌های تازه برجان و ابر تازه در گلو بازگشته‌ام تا در آغوش تو پناهنده شوم و در بهشت ترقوه‌هایت صبح را آغاز کنم، حضورت می‌تواند زیباترین هنر طبیعت باشد.

هر لحظه دیدن گیسوانت را می‌خواهم تا بتوانم رنگ عسلی‌اش را بپاشم روی بوم زندگی‌ام و بلندایش را آن‌گونه ترسیم کنم که ساقه‌ی گیسوانی عسلی پخش شده باشد بر سینه‌ای سرخ که قلبی در آن خوش‌صدا‌تر از همیشه می‌تپد.

و هر ثانیه کم داشتن دستان گرمت برای جنگیدن با سرمای استخوان سوز این روزهای خاکستری و تلخ، ذره ذره آخرین امید زیستن را در قلب تنها و بی پناهم به تباهی و سیاهی می کشاند.

#لیلا_احمدی #بردیا_رئیسی #محدثه_سالاروند #متین_عباسیان #نازنین_خسروی_نسب
@maangmirzaei باز کردن / نظر دهید

2021-12-22 11:21:03 اسماً روزگار تنهاییه اما رسماً روزگاریه که فرصت تنهایی و خلوت با خودمونو بهمون نمیده.
روزگاریه که هرکس به چندتا مشغله مشغوله و هزار و یک دغدغه داره و تک تک لحظات روز آدمیزاد داره با گوشی موبایلی پر میشه که یه دریچه چند اینچی به یک دنیای بی‌نهایت وسیع و بی‌نهایت‌تر شلوغه!
ما آدمای این دوره شاید کمتر همو ببینیم و دور هم جمع بشیم اما ارتباطات مجازی خیلی گسترده‌تری داریم، آدمای خیلی بیشتری رو می‌شناسیم، از اخبار خیلی بیشتری مطلع میشیم و غرقیم تو امواجی که دمی آروم نمی‌گیره و آروممون نمی‌ذاره.
ما آدما نیاز داریم به اینکه یه وقتایی تنها باشیم. با هیچکس حرف نزنیم. به هیچی فکر نکنیم. هیچ کاری نکنیم. به درون خودمون سفر کنیم و حال خودمونو بهتر کنیم. اما تو دنیایی که استراحت و تفریحمون سوشال مدیا و کتاب و فیلم و سریال و هرچیز دیگه‌ای تو همین گوشی‌هاست، فرصتی پیدا نمی‌کنیم برای این خلوت کردن و به تعادل رسیدن.
دیدید چقدر میگیم قدیما حال آدما بهتر بود؟ قدیما آدما امیدوارتر بودن؟
آره این حرف درسته! تحقیقات علمی هم ثابت کرده که اضطراب نسل به نسل داره بیشتر میشه و آدما تو این دنیای پیچیده که مدام راه‌ها و انتخاب‌های بیشتری پیش پاشون قرار می‌گیره، هی دارن پریشون‌تر و آشفته‌تر میشن.
دیدی وقتی میخوای یه تیشرت بخری، اگر دوتا تیشرت بذارن جلوت از یه طرح یکسان با دو رنگ متفاوت چقدر راحت‌تر انتخاب می‌کنی نسبت به وقتی که ده‌تا طرح که هرکدوم ۲۰ تا رنگ داره نشونت بدن؟
دنیای شلوغ پلوغ و درهم برهم امروز، همچین دنیاییه!
دیگه هیچی ساده نیست و خب سادگی رو که خط بزنی، انگار تعادل و آرامش و حال خوبو خط زدی.
حالا تو همین دنیایی که هستیم و قدرت تغییرش دست من و تو نیست، چه میشه کرد برای یافتن فرصتی برای زیستن؟ برای تنهایی و خلوت؟ برای آرام گرفتن؟

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei باز کردن / نظر دهید

2021-12-20 13:22:01 آسمون سردش بود
درخت کتشو درآورد بندازه رو شونه آسمون
آسمون کت درختو تن نکرد
هزار پاره‌ش کرد و ریختش روی زمین
درخت پرسید چرا؟
آسمون گفت ریشه‌های تو توی زمینه
تو عاشق زمینی
برگاتم مال همون زمین
درخت گفت درسته ریشه‌هام گیر کرده تو خاک
اما خیلی وقته دستامو دراز کردم سمت تو
به این امید قد می‌کشم که یه روزی نور تو رو بغل کنم

آسمون خندید
دستای درختو گرفت و
شروع کردن به رقصیدن

عشق درخت و آسمون
رقص تن عریون درخت و آسمون
طوفان به پا کرد

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei باز کردن / نظر دهید

2021-11-22 20:09:51 دستشو مشت کرده بود. مشتش بسته بود. مشتشو محکم فشار می‌داد‌. از نگاهش می‌ترسیدم. از عرق سرد روی پیشونی‌ش می‌ترسیدم. خواستم دستشو بگیرم، مشتشو باز نکرد، لای انگشتاش مث بچه‌ای که دستش رنگیه و مشت کرده که دستش رو نشه، رنگی بود. نه با گواش و آبرنگ. قرصای تو مشتش دوباره حل شده بودن تو عرق سرد دستاش. دستایی که می‌لرزید. دستایی که اگر محکم نمی‌گرفتمشون می‌رفتن که همه چی رو تموم کنن. اونو تموم کنن. منو تموم کنن. نفسم بالا نیومد. اومدم داد بزنم صدام درنیومد. چشمامو بستم و افتادم رو زمین و مثل وقتی از بلندی پرت میشی پایین، از خواب پریدم.
این چندمین روزه که با کابوس از دست دادنش از خواب می‌پرم؟ این چندمین شب بود که با ترس از دست دادنش خوابیدم؟ این چندمین باره که تموم می‌کنه و می‌ترسم بره زندگی خودشو تموم کنه و منم تموم بشم؟
حق من اینه؟ حق اون اینه؟ شاید بگی کی حقشو گرفته آخه از این دنیا؟
اما من میگم اگه زخم خورده باشی و کم آورده باشی و بخوای با یه مشت قرص همه چیزو تموم کنی، داری به خاطر گناه اونی که زخمت زده، از اونی که مرهمت بوده تقاص پس میگیری.
گناه من چیه؟ مگه چه کار کردم که زندگیم شده کابوس؟
اصن من به درک! گناه خودش چیه؟
چرا وقتی زورمون نمی‌رسه به اونی که بهمون زور گفته، یقه خودمون و هرکی دور و برمونه می‌گیریم؟
چرا خودمونو از خودمون، از هرکسی که دوستمون داره می‌گیریم به خاطر اونی که دوستش داشتیم؟
اصلاً دوست داشتن یعنی چی؟ عشق چیه؟ اینکه دردی که بهت تحمیل شده به یکی دیگه تحمیل کنی؟
راستشو بخوای بعد هزار و هر شب کابوس از دست دادن عزیزترین رفیقم دیگه عشق و دوست داشتن واسه‌م بی‌معنی شده. نمی‌فهممش. نمی‌خوامش. ازش می‌ترسم.
عشق واسه‌م شده همون رنگی که لای انگشتای اون تو خواب هرشبم می‌بینم. رنگی که نه آبرنگه نه گواش. رنگ حل شدن قرصا تو عرق سردشه. رنگ کابوس منه. رنگ پرتگاه. رنگ غرق شدن. رنگ مرگ. رنگ عشق.

#مانگ_میرزایی
@maangmirzaei باز کردن / نظر دهید

2021-11-21 17:45:16 باز کردن / نظر دهید

2021-11-21 17:44:47 دکلمه #مشتشو_باز_نکرد
————————
متن و گوینده: #مانگ_میرزایی
میکس و مسترینگ: #سید_مصطفی_ساداتی
ویدیو: #غزال_رنجبر
————————
@maangmirzaei
@smostafasadati
@thee_sound_of_love باز کردن / نظر دهید

2021-11-01 21:11:07 باز کردن / نظر دهید