گلاله ، هلاله ، لاله ، شیوەن ، شڵێر و هر نام دیگری...سقز ، سڵی | مهاباد نگاشت
گلاله ، هلاله ، لاله ، شیوەن ، شڵێر و هر نام دیگری...سقز ، سڵیمانی ، مەهاباد ، مریوان یا هر جای دیگر.... بە نام عقیده ، غیرت ، شرف ، آبرو ، حیثیت و یا هر کوفت و زهرمار دیگری ، فقط و فقط داریم پستی مان را بر دیوار کثافت کاری های مان قاب می کنیم و شیطان را روسفید و خوشحال می کنیم که حق داشت به انسان سجده نکرد..قصه تکراری ناموس...قبیح ترین واژه...قصه قتل زنی ، دستگیری قاتل ، توجیهات لابد عقیده ای و احتمالا چند سال زندان و دیه ای و تمام...ما خراب اندر خرابیم... ما نفهم اندر نفهمیم... هیچ چیز را خوب نفهمیدیم..چون به ما نفهماندند که عشق چیست ، که دوست داشتن هم الفبا دارد و کلاس... هر سبیل داری را مرد پنداشتیم و به نام کثیف غیرت و تعصب و ناموس ، اذن و اجازه دادیم تا دختران و خواهران مان را به نام شوهر و پدر و برادر ، بی نفس کنند و ببرند کنار جاده سقز و سنندج و مهاباد و هر جای دیگری ، همه زیبایی و لطافت جسم و روح شان را جزغاله کنند.. بی خودی لاف می زنیم و دروغ می گوییم و ادای آدم های روشن فکر را در می آوریم و برای دیگران معلم اخلاقیم ، اما در ذهن بیمار و سادیسمی و بوگندوی خودمان پر از ترس و خوف و هراسیم و در خلوت خود بی اخلاق ترین حیوان دوپا.. دوست داشتن ها را تا جایی که خودخواهی هایمان ارضا شود دوست داریم ...تا جایی که همه جای زن را سوراخ ببینیم دوست شان داریم... عشق را برای کمبودهای بی شمار و حقارت آلود و بیماری جنسی یمان می خواهیم. و خدا را برای روزهای مبادا ... و انسانها را برای وقتهایی که کار داریم ! ما قاتلان روح همدیگریم وقتی بی اعتنا به احوال هم در گذریم و با زور اعتقادات خودمان را بر دیگران تحمیل می کنیم. پر پر شدن گلی مثل گلاله پایان گل کشی و ژن کوژی نیست و نخواهد بود.این قصه پر غصه ماهی دیگر ، سالی دیگر و هفته ای دیگر در جایی دیگر تکرار خواهد شد..ولی کاش پایان این تفکر احمقانه و ابلهانه و جاهلانه و حقیرانه باشد که دختران و زنان ما فقط دختران و زنان ما هستند و ما مالک بدن آنها نیستیم..ما فقط اگر توانستیم به دختران و زنان مان یاد بدهیم که تخلیه گاه هرزگی های مردان نشوند و هر جور دوست دارند ، زندگی کنند ، آن وقت با غیرتیم.. آن وقت با شرفیم...آن وقت مردیم. نه تسلیت به خانواده گلاله ، نه تسلیت به مردم سقز...نه تسلیت به کوردستان...تسلیت برای مرگ پیاوه تی....
