راستش؛ مادر يك چيزهايى را ميگذارد براى بعد. مثلا غذاي باقي مان | کافه نادری☕️
راستش؛ مادر يك چيزهايى را ميگذارد براى بعد. مثلا غذاي باقي مانده ي ظهر را نمي ريزد و ميگذاردش براي وعده ي بعد، يا قرص هايي كه براي سرماخوردگي از داروخانه خريده بود را مي گذارد براي فصلِ ديگر. يادم هست روزي با پدر كه خيلي دوستش داشت بحث كرد، بعد خيلي زود آرام شد و گفت بعدا حل اش مي كنيم! اما نمي ديدم حل كند، انگار خودش در دستِ زمان حل مي شد. يكبار كه پرسيدم چرا همان موقع غذاي كم درست نميكني كه براي وعده ي بعدي نماند، يا چرا منتظره سرماخوردنِ فصل آينده است، يا بحث ات با پدر را مي اندازي به زمانِ ديگر!؟ گفت: " براي آينده چيزي بگذار كه تو را بلند كند! " ممكن است غذاي مانده چيزي را براي تو روشن نكند همينطور داروها، اما اگر كمي غذا در يخچالت نباشد ديگر حوصله ات نمي كشد غذا حاضر كني و گرسنگي ات را با چيزهاي ناسالم برطرف ميكني، يا داروها را اگر نگه نداري يادت مي رود مراقبِ سلامتي ات باشي. من بحث با پدرت را مي اندازم براي بعد كه دوست داشتنش را محكم تر كرده باشم. كه از عشق زياد ناراحتيِ گذشته مان را يادمان برود. براي آينده ات چيزي بگذار كه تو را بلند كند! اغلب آدمها براي اينكه چيزي نداشته اند، تن دادند به نشستن.
