سهم دردناک رزیدنت‌ها از نظام درمان به نقل از توسعه ایرانی؛ | سلام « واحد سلامت مصاف »
سهمدردناکرزیدنتهاازنظامدرمان
به نقل از توسعه ایرانی؛ سخنگوی سازمان نظام پزشکی در روزهای اخیر اعلام کرد که «تا چند سال دیگر باید پزشک گدایی کنیم». اشاره رضا لاری‌پور به شمار قابل‌توجه پزشکانی است که اخیراً در دوره تخصص خود از ادامه تحصیل انصراف داده‌اند. افرادی که تاب فشار کاری زیاد در سیستم درمانی کشور، در کنار حقوق اندک، آنها را بر آن داشته تا قید سال‌ها تلاش بی‌وقفه را بزنند و دوره تخصصی را که احتمالاً در رقابتی سخت به آن راه یافته‌اند، نیمه‌کاره رها کنند.
ساعات کار طولانی، دستمزد اندک، استرس، حجم بالای کار و ناامیدی از آینده شغلی، تنها بخشی از زندگی طاقت‌فرسای رزیدنت‌های پزشکی است؛ قشری که به ادعای بسیاری از فعالان بخش سلامت، بیشتر بار ارائه خدمات بیمارستان‌های بخش دولتی روی شانه‌های آنهاست و همین موضوع سبب کاهش بخشی از هزینه‌های درمان در ایران می‌شود. مهاجرت از کشور، انصراف از دوره دستیاری و اشتغال به اموری دیگر چون فعالیت در کلینیک‌های زیبایی به نظر روی خوش این ماجرای غم‌انگیز است. کم نیستند پزشکانی که به دلیل همین فشار کاری و درآمد اندک دچار افسردگی شده و حتی دست به خودکشی می‌زنند.
در این میان راهکار وزارت بهداشت افزایش ۳۰ درصدی حقوق رزیدنت‌هاست. حقوقی که بررسی‌های خبرنگار «توسعه ایرانی» نشان داده که در فروردین ماه امسال در بسیاری از بیمارستان‌های زیر نظر دانشگاه‌های علوم پزشکی اعمال نشده‌است و همچنان دستیاران دوره تخصص بین ۴.۵ تا ۶ میلیون حقوق و انترن‌های دوره عمومی ۲.۵ میلیون دریافتی داشته‌اند.
هر سال حدود دو هزار و ۶۰۰ نفر در دوره‌های تخصص پزشکی پذیرفته و حدود همین میزان نیز از این دوره فارغ‌التحصیل می‌شوند. این در حالی است که هر سال حدود ۱۱ هزار نفر نیز در دوره‌های چهار ساله تخصصی پزشکی مشغول تحصیل و کار هستند. افرادی که برخی از آنها به سختی هزینه‌های معاش خود را در این دوره تامین می‌کنند. این در حالی است که در دوره چهارساله تخصص، اجازه کار غیر از گذراندن شیفت‌های بیمارستانی ندارند.
نرجس. ج، دانشجوی سال سوم دوره دستیاری داخلی است که از وضعیت شیفت‌های سنگین دوره دانشجویان رزیدنتی به‌شدت گلایه دارد و می‌گوید: گاهی بیشتر از ۳۵ ساعت بی‌وقفه در بیمارستان هستیم. بعضی از رزیدنت‌ها گاهی تا ۵۴۰ ساعت در ماه خدمات طاقت فرسایی ارائه می‌دهند. او با اشاره به خودکشی برخی از همکارانش ادامه داد: «متاسفانه چندی قبل یکی از همکاران متخصص ارتوپدی فوت کردند. در صحبت‌هایی که ایشان با همکارانش داشت به مشکلات معیشتی و فشار کار اشاره کرده بود. این اولین بار نیست که شاهدیم دانشجوی دوره دستیاری دچار مرگ خودخواسته یا مرگ ناگهانی می‌شود. رزیدنتی با این همه سختی کار، فشردگی کشیک، بی‌خوابی و استرس از طرفی؛ و تحقیر و توهین اساتید و فشار بیماران... همچنین عدم بیمه و حقوقی ناچیز که نامش کمک‌هزینه است از طرفی دیگر؛ به نوعی بردگی است».
بر مبنای گزارش سازمان پزشکی قانونی طی یک سال منتهی به شهریور ۱۴۰۱، دست‌کم ۱۶۰ متخصص قلب از ایران مهاجرت کرده و در همین بازه زمانی، ۳۰ هزار نفر از کادر درمان برای درخواست «گوداستندینگ» یا نداشتن سوءپیشینه از دانشکده‌های علوم پزشکی اقدام کرده‌اند که مقصد بسیاری از آنان کشور عمان بود.
در همین باره مسعود پزشکیان، عضو کمیسیون بهداشت و درمان نیز گفته‌بود که کشورهایی مانند امارات متحده عربی برای نخبگان ایرانی «دام» پهن کرده‌اند.
این در حالی است که به نظر می‌رسد راهکار وزارت بهداشت برای گذر از این موقعیت خطیر انکار نگرانی‌ها و افزایش هر چه بیشتر ورودی رشته‌ها و از سوی دیگر افزایش سهمیه‌هاست. موضوعی که بیم کاهش کیفیت رشته پزشکی در ایران را هر روز بیش از پیش تقویت می‌کند.
