مسعود رياعی

2021-03-29 14:49:03 ‍ ☆☆☆

☆ هر آنچه می بینی، خودِ تویی در لباسی دیگر. پس با همه، یعنی با خودت بخشنده و مهربان باش!

مسعود ریاعی

masoudriaei.com
Instagram باز کردن / نظر دهید

2021-03-29 11:36:57 باز کردن / نظر دهید

2021-03-29 04:50:05 ‍ "نکات قرآنی"
(۵۵۹)
"وَ کانَ اللهُ عَلَی کُلِّ شَیءِِ رَقیباً"
(خداوند بر هر چیز مراقب است)

خداوند خود اهل مراقبه است. او با مراقبه است که مراقب است. اصل و حقیقت مراقبه نزد اوست. اینطور نیست که مراقبه فقط خاص انسان باشد. آن کیفیتی الهی است. پیامبر خدا هم اهل مراقبه است؛ اِنِّی مَعَکُم رَقِیب" (من همراه با شما مراقبم). و مراقبه، تعقل و تفکر و تمرکز ذهنی نیست. آن یک حضور زنده و هشیارانه است. یک بیداری واقعی مِنهای ذهن و مقولات ذهنی است. و دقیقاً از این روست که در مراقبه یک حفاظت همه جانبه نهفته است. اقتداری راستین نهفته است. زیرا در مراقبه، تو وصل به سر منشاء هستی گشته ای. به حقیقت محض. حقیقتی که در هر کجا و ناکجا حضوری زنده دارد. تعقل و تفکر و دیگر رتبه های ذهنی، همگی برای مراقبه نوعی حجاب اند. مانع اند. مراقبه یعنی خروج از همه ی اینها. مراقبه روندی دیگر است. آگاهی ای که مراقبه عطا می کند از نوع آگاهی های ذهنی نیست. آن یک شهود زنده و در حال است. راستش را بخواهی؛ بزرگان "مراقبه" را از خودِ خدا یاد گرفته اند. ای دوست، “رقیب” ۳۱۲ است و تو با مراقبه سیصد و سیزدهم (۳۱۳) می شوی.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی

masoudriaei.com
Instagram باز کردن / نظر دهید

2021-03-28 14:48:32 باز کردن / نظر دهید

2021-03-28 14:32:45 باز کردن / نظر دهید

2021-03-28 06:37:31 ‍ "نکات قرآنی"
(۵۵۸)
"اِن تَتَّقُوااللهَ یَجعَل لَکُم فُرقاناً"
(اگر خدا را [برای خود] صیانت کنید، او قوّه ی تمیز حق از باطل را عطایتان می کند)

به چند نکته برای فهم بهتر ترجمه دقت کن:
۱ - تقوا همه جا به مفهوم پرهیزکاری نیست و در اینجا یعنی در فعل "تَتَّقُوااللهَ"، نیز پرهیز کردن معنا نمی دهد زیرا در این صورت ترجمه آیه می شود؛ "اگر از خدا پرهیز کنید، او..."!!
۲ - ترجمه کردن “اِن تَتَّقُواللهَ” به؛ "اگر تقوای الهی پیشه کنید" هم خالی از اشکال نیست، زیرا "اللهَ" در این جمله، مفعول فعل "تَتَّقُوا" است. حال آنکه "تقوای الهی" یک اضافه ترکیبی است و در اینجا افاده ی مفعولی ندارد.
۳ - ترجمه کردن آن به؛ "اگر از خدا بترسید، او..."، اگرچه ظاهری منطقی می گیرد اما اشکال دیگری پیش می آید و آن اینکه تقوا به معنای ترس نیست. ترس، واژگان قرآنی خود را دارد.
می ماند "صیانت کردن و تَحفّظ"، که البته معنای اصلی خود تقوا نیز هست. اگرچه ترجمه ی فوق الذکر تا بحال متعارف و مرسوم نبوده، اما راستش را بخواهی، آن به حقیقت آیه، هم ظاهراً و هم باطناً نزدیکتر می نماید، همچنانکه در حدیث نبوی نیز آمده: "اِحفظِ اللهَ یَحفظکَ" (خدا را حفظ کن تا او نیز حفظ ات کند). ای دوست! حفظ کردن خدا، یک هنر است، و سالکان این هنر را در سلوک شان می آموزند. زیرا نیک می دانند که این خدا، قهار هم هست و قهر می کند! سالک می داند که معشوق را باید با عشق و تسلیم و توجه، حفظ کرد و از برای خود صیانت نمود. نباید گذاشت با ندانم کاریها و حماقت هایمان، نظرش برگردد و ما را ترک کند و به خودمان واگذارد! "وَاتَّقُوااللهَ" یعنی خدایت را با عشق و اخلاص صیانت کن. حفظش کن. داشته باش‌ اش. اگر بتوانی او را برای خود داشته باشی، او توانایی شناخت حق از باطل را به تو عطا می کند. آن که خدا را دارد، نور خِرَد را دارد و فریب هیچ امر موهومی را نمی خورد. با داشتن خدا، تو آگاه می شوی، به آگاهی او. می فهمی به علم او. در می یابی به بصیرت او. زیرا تو "او" را در خود و با خود داری! پس ای دوست، اگر خدا را داری، خوب حفظش کن. محترمش بدار. و اگر هنوز او را نداری، چنان خودت را برایش جذاب و خواستنی کن تا بسویت آید و رفیق راهت شود.

بر گرفته از مجموعه نکات قرآنی
مسعود ریاعی

masoudriaei.com
Instagram باز کردن / نظر دهید

2021-03-27 05:16:55 باز کردن / نظر دهید

2021-03-27 04:50:59 ‍ "حدیث شب راز"

☆ در شبی اسراری، کمیل از علی (ع) پرسید: حقیقت چیست؟!
علی (ع): تو را با حقیقت چکار؟!
کمیل: مگر من از یاران سرّ تو نیستم؟!
علی (ع): آخر تو را با حقیقت چکار؟!
کمیل: مگر من محرم سرّ تو نیستم؟!
علی (ع): آری، اما آنچه از من سرریز می شود، از تو می تراود!
کمیل: مگر ممکن است همچون تویی پرسش کننده ای را نومید کند؟!
علی (ع): حقیقت، کشف انوار درخشان جلال بدون اشارت است!
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): زدودن موهوم هنگام روشن شدن معلوم.
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): دریدن پرده به سبب غلبه ی سرّ.
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): نوری که از صبح ازل می درخشد، آن سان که آثار آن در کالبدهای توحید پدیدار می گردد!
کمیل: برایم روشن تر گردان!
علی (ع): چراغ را فرو نشان، که "صبح" سر زده است!

مجالس المؤمنین ج ۲ - ۱۰ ، ۱۱

masoudriaei.com
Instagram باز کردن / نظر دهید

2021-03-26 23:43:52 باز کردن / نظر دهید

2021-03-26 09:21:33 ‍ “بارت را کم کن و بر پای خویش بایست”

☆ نجات بخش واقعی درون خود توست. تا به کی میخواهی به بیرون زل بزنی؛ “وَ فِی اَنفُسِکُم اَفَلا تُبصِرُونَ”؟! راهی نیست جز آنکه روی پای خودت بایستی، و به نجات بخش خداداده ی درونت تکیه کنی، و مسئولیت اعمال و اندیشه هایت را نیک پذیرا شوی. مطمئن باش در این هستی کسی بجای تو بارت را نخواهد کشید. نه پدر برای فرزند، و نه فرزندی برای پدر. پس بارت را چنان کم کن که نیاز به کسی نداشته باشی. اگر چنین رویه ای پیشه کنی، آنگاه تمامی هستی را -هر کجا که باشی- مساعد و یاور خود خواهی یافت.

مسعود ریاعی

masoudriaei.com
Instagram باز کردن / نظر دهید