حالا با فرارسیدن این روز بزرگ و تفکر در رفتارهای پدرانه علی(ع | کانال اطلاع رسانی مهرناز آزاد
حالا با فرارسیدن این روز بزرگ و تفکر در رفتارهای پدرانه علی(ع) نه تنها برای فرزندانش که برای فرزندان بسیاری از خانواده های پدر از دست داده، دوباره این شجاعت وصف ناپذیری که از ما با تمام نامرادی های روزگار، یک انسان موفق ساخت را یک بار دیگر در میان سالگی امتحان کنیم ، کنار دریای وجودمان برویم و باتمام شجاعت ممکن، به عمیق ترین لایه های وجود خود سری بزنیم در دالان های تنگ و تاریک خویش به دنبال کودکی مان بگردیم . بچه گیمان را که چمپاتمه زده و درگوشه ای نشسته و سال ها در فراق خودش اشک ریخته و ما را غمگین نگهداشته است بیابیم، او را در آغوش بگیریم واین بار به جای اشک درد و اندوه، با تمام وجود برای پیدا کردن دوباره خود اشک شادی بریزیم . ما هرگز نفهمیدیم چرا در افتخار آفرین ترین روزهای زندگیمان خوشحال نبودیم. چرا نتوانستیم با دیگران ارتباطی منطقی و اصولی برقرار کنیم و از توانایی برقراری ارتباطی عاطفی و احساسی حتی با نزدیک ترین اعضاء خانواده ناتوان بودیم.به خود آموختیم برای همسر و فرزند کافی است پدری لایق باشیم، نه پدری کامل و مهربان، چون مهربانی را از روزگار نیاموختیم . بی آنکه بدانیم روزگار فقط از انسان های قوی انسان های لایق و بالغ می سازد ، مهربانی را باید از کسانی بیاموزیم که از جنس خودمان باشند. اما در این ردیف انسان ها یا پدر و مادر ی نبوده است تا مهربانی را به ما بیاموزد یا آنها نیز از مهربانی چیزی نیاموخته بودند که بتوانند آن را به ما منتقل کند. بی دلیل روز تولد حضرت علی (ع) روز پدر نام نهاده نشده است . او در بیرون از منزل مدیری بااراده و قدرتمند و در درون منزل همسر و پدری مهربان و بی همانند بود. او 1400 سال پیش کودک درونش را تربیت کرده بود تا بتواند پدری سراسر عاشق باشد. بزرگترین مشکلی که این روزهای سخت زندگی، جامعه سخت شهر نشینی را برای ما ایجاد نموده است، فاصله ای ا ست که از خود گرفته ایم و تا این فاصله میان من با من از بین نرود نمی توانیم فاصله من با خانواده مان را پر کنیم . شاد بودن حق همه ماست،پس بیائید از امروز تصمیم بگیریم خود و دیگران را سخاوتمندانه شاد کنیم و در ردیف اول الویت های خود، فرزندانمان را لحاظ کنیم . شاید روز های اول کنار آمدن با این غرور مردانه ای که به غلط آن را "پدر بودن" یا "همسر بودن" تعبیر کرده ایم، کار سختی باشد اما ما در طول زندگی مان از کارهای بسیار سخت تری پیروز بیرون آمده ایم، پس امروز هم می توانیم این نقص را نیز با شجاعت در خود از بین ببریم .تا خانواده و جامعه به ما افتخار کند. کافی است فقط روزی چند دقیقه با خود خلوت کنیم ،به کودکی مان سری بزنیم وبا او درددل کنیم. بخندیم و از خاطراتی که دوست داشتیم می داشتیم با هم حرف بزنیم ، خاطراتی که مارا تا آغوش پر مهر پدر می برد. امروز این ما هستیم که باید کودکانمان را تا آغوش پر مهر خود راهنمایی کنیم، تا بی پروا مارا ببوسند، در آغوشمان بگیرند و درد دلهای خود را به زبان الکن کودکی اما پر صداقت برایمان بگویند .و در نهایت باور کنند دوستشان داریم و باور کنند که دوستمان دارند. واین آغاز اعتماد میان ما و نسلی است که در حال حاضر بیش ترین احتیاج را به خانه و خانواده دارد، نسلی که اگر تنها بماند شاید مانند ما نتواند از طوفان های زندگی سالم بیرون بیاید . شاید طوفانی بیاید واو را برای همیشه از توانمندی هایش ، افتخاراتش ، احساساتش و آینده ی روشنش جداکند. عید غدیر خم، آغاز تفکر تازه پدرانه ،از جنس عشق، از جنس علی (ع ) برهمه شیعیان جهان و پدران خوب ایران زمین مبارک. مهرناز آزاد
