#گفتارهای_عرفانی حضرت آقای #مجذوبعلیشاه قدّس‌سرّه‌العزیز | خبرگزاری مهر تابنده
#گفتارهای_عرفانی حضرت آقای #مجذوبعلیشاه قدّس‌سرّه‌العزیز
جلد هفتم - قسمت ۱۱۸ (صفحه ۴)
اگر واقعاً بخواهیم، نه به زبان، برای اینکه شما به زبان می‌گویید: خدایا! فلان چیز را بفرست. شاید خدا در آن لحظه این گوشِ زبان فارسی‌اش بسته باشد نفهمد، نه! زبان همه جا متفرّق است هر مملکتی، هر شخصی... ولی خواستن دل، زبان ندارد. هر چه شما می‌خواهید عین همان را یک آفریقایی می‌خواهد، یک مکزیکی می‌خواهد، یک چینی می‌خواهد، باید با دل بخواهید. بنابراین دعا را باید اوّلاً در مصلحتی که خداوند آفریده بخواهید یعنی با خلوص نیّت به خداوند. آیا می‌توانیم از خداوند بخواهیم که خدایا! یک بشکه شراب نصیب ما کن؟ اصلاً می‌زند به دهان ما. البتّه شیطان هم مخلوق خداوند است، آن را هم از شیطان می‌توانیم بخواهیم، می‌خواهیم و بعد هم خود شیطان می‌دهد. خداوند خودش نمی‌خواهد این را بدهد. بنابراین در دعا خیلی باید رعایت بکنیم. اوّلاً از دل بخواهیم نه با زبان. با زبان هیچ تأثیری ندارد اینهایی هم که نو‌شته‌اند، البتّه فقط یک فایده دارد که جزء ادبیات است، عبارت خیلی قشنگ است و بعد هم به ما نشان می‌دهد مسیر سلوکِ یک نفری که این دعا را گفته است. مثلاً حضرت امام حسین(ع) در عرفات فرمودند، ما می‌خوانیم مسیر آن حضرت را، مسیر زبانیِ حضرت را درک می‌کنیم ولی ما در آن حد نیستیم که هر چه او فرموده، ما هم همان را بخواهیم. تیّمناً می‌خوانیم، چرا؟ آن دل‌مان باید به‌اصطلاح از آن دعا متأثّر بشود. خلاصه برای دعا هر چه بگوییم، کم است برای اینکه دو سر قضیه یک سرش خواسته‌های ماست که فراوان است، خسته نمی‌شویم از اینکه چه بخواهیم و آن سرش خداوند است که دریایی است که همه چیز مال اوست. بنابراین راجع به دعا خیلی می‌شود فکر کرد، حرف زد ولی به شرط اینکه نفس برسد.
