با انتشار صوت جنجالی ظریف در رسانه‌های بیگانه، یکی از سؤالاتی که به‌طورجدی مطرح شد، چرایی اصرار عجیب او بر تقابل‌نمایی میان «میدان» و «دیپلماسی» بود. علاوه بر آن روایت یکسویه و بعضاً حاوی داده‌های غلط (خواه از سر بی‌اطلاعی، خواه غرض‌ورزی سیاسی) وی به‌نوعی ابهاماتی آفریده که البته در جای خود باید به آن‌ها پرداخت.
یکی از نکاتی که به‌نحوی باید در برابر ادعا‌های غیرواقعی آقای ظریف مورد توجه قرار داد، آن است که در صحنه واقع سیاست خارجی کشورمان اساساً دوگانه‌ای به نام «دیپلماسی-میدان» وجود ندارد؛ بلکه در واقع ما در سال‌های اخیر شاهد دو نوع دیپلماسی گوناگون بوده‌ایم که هرکدام مختصات و رهاورد‌های مختص خود را داشته‌اند.
