هنوز غصه اون فرزندمون «افغانستان» سر دلمونه که این یکی بچه‌مون «آذربایجان» هم به غرور جوانی، هی الوات‌بازی در میاره و شده آیینه دق.
آخه مادر مگه چه گناهی کرده که هی باید غصه بخوره؟
(تازه مادر خودش هم قند بالایی داره، از فرط شیرینی روزگار!)
پی‌نوشت:
اون بچه‌مون که خوبه و سر به راهه و سر و سامون داره، تاجیکستانه.
پاشم براش اسفند دود کنم، بزنم به تخته.
@MohamadAliMomeni
