معصوم بودن پیامبر(ص) روزي شيخ مفید (ره) به خانة شريف بغداد (اب | مناظرات مذهبی
معصوم بودن پیامبر(ص) روزي شيخ مفید (ره) به خانة شريف بغداد (ابو عبدالرحمن محمد بن محمد بن طاهر) رفت، فقيه نمايي از اهل سنت در مجلس حاضر بود. پس روي سخن به جانب شيخ نموده و پرسيد: «آيا اين مطلب صحيح است كه شيعه عقيده دارد كه پيامبر اكرم ـ صلّي الله عليه و آله ـ از خطا و سهو در امان و محتاج به افراد رعيت نيست؟» شيخ مفيد گفت: «بلي. ما را عقيده چنين باشد». پرسيد: پس چرا خداوند او را به مشورت امر نموده است، آن جا كه فرموده: «و شاوِرْهُم فِي الأمرِ»[1] بديهي است كه اگر محتاج به مشورت نباشد، هرگز خداوند او را با چنين آيه‌اي خطاب قرار نمي‌دهد.» شيخ مفيد گفت: «امر پروردگار، پيغمبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ را به مشورت، مسلتزم احتياج پيغمبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ به افراد نيست و معناي امر به مشورت اين نباشد كه چون نيازمندي، مشورت كن، بلكه معنا اين است كه با آنان شورا بنماي نه اين كه عمل كن تا طرز فكر آنان با افكار تابناكت تقويت شود و گواه اين معنا، ادامة همان آيه است كه فرموده: « فَإِذا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ»؛[2] هر زمان عزم كردي توكل بر خداي كن. مرد سني پرسيد: فائدة مشورتي كه توأم با عمل نباشد چيست؟ شيخ در جواب گفت: مشورت به خودي خود يا از لحاظ انس و الفت ميان مسلمين و يا وسيلة تقويت روحية آنان با افكار عاليه و بلند پيغمبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ و يا براي امتياز دادن ميان افراد منافق و مؤمن است. (كه از آراي ابراز شده، روحيه هر كدام به دست مي‌آيد). بنابراين مشورت كردن پيغمبر ـ صلّي الله عليه و آله ـ از روي احتياج نبوده تا با عقيدة ما سازگار باشد.[3] ________________________________________ [1] . آل عمران، 159. [2] . همان. [3] . الوقايع و الحوادث، محمد باقر علوي، ج 1، ص 50 ـ 52. (نقل از قصص العلماء تنكابني)
