جواب سلام خانم عزیز و محترم..باید بگویم ، معمولا بروز احساسا | مشاوره اجتماعی دلارام
جواب
سلام خانم عزیز و محترم..باید بگویم ، معمولا بروز احساسات و هیجانات نوجوان، چه دختر و چه پسر، در برخی شرایط، اگر مطابق میل و سلیقه آنان نباشد، با حالت خشم ، عصبانیت و پرخاشگری همراه است. ناگفته نماند برای بیشتر نوجوانان ، رفتار پرخاشگری ، نوعی دفاع و اعتراض نسبت به اطرافیان و طرف مقابلش می باشد.عزیزم همه ی ما باید بدانیم که نوجوانی همراه با بلوغ است... تغییرات جسمی و ذهنی در این دوره است که باعث استرس ، اضطراب، ترس و تا حد زیادی موجب پرخاشگری، عصبانیت و خشم در نوجوان می شود. پس تا اینجای کار متوجه هستیم که بسیاری ازاین رفتارها در نوجوان بر اساس شرایط دوره ایی و سنی او است. به همین خاطر هم باید بپذیریم که نوجوان در این دوره تعادل و کنترل کامل بر احساسات و تصمیم گیری های خود ندارد. و این طبیعی است که رفتارش، به شکل خشم، عصبانیت و پر خاشگری نمود و بروز پیدا کند.اگر چنانچه می بینید، این خشم و عصبانیت و پرخاشگری باعث آسیب رساندن به خودش ویا اطرافیان می شودنیاز است که ریشه یابی شود و برای درمان دست به کار شویم و اقدام کنیم.که در این صورت حتما نیاز است به یک روانشناس و یا روانپزشک خوب و مورد اعتماد مراجعه کنیم. خانم محترم معمولا برخی از این رفتارها که از ماها بروز می کند و آشکار می شود ریشه ژنتیکی دارد که این امر با مدیریت درست و صحیح حل خواهد شد.خانم عزیز یادمان نرود که فرزندانمان عزیز ترین کسان ما هستن.و باید برایشان وقت کافی و وافی بگذاریم. و به جای اینکه آنان را تحت فشار قرار بدهیم و رفتارهای آنان را زیر سوال ببریم ، خوب آنان را درک کنیم . پدر و مادر و اطرافیان باید بدانند که خیلی از این رفتار ها در آنان طبیعی ، عادی و با توجه به شرایط دوره ایی و سنی آنان است.بنابراین پیشنهاد می کنم که کمی از خواسته هایمان کم و عدول کنیم.وبیشتر به آنان توجه کنیم و خیلی سخت نگیریم، کمی نرمش نشان بدهیم، کمی به آنان، با توجه به شرایط زندگی و محیطی بیشتر توجه کنیم. به جای اینکه تلاش کنیم واصرار کنیم، در رفتار آنان تغییر ایجاد کنیم، تلاش کنیم رفتار خودمان را تغییر بدهیم .والدین لازم است در برابر نوجوان خود صبور باشند. به حرف هایشان توجه و خوب گوش کنند. بی توجه و بی تفاوت به آنان نباشند.هیچ وقت آنان را با دیگران مقایسه نکنند. از نظرات آنان در برخی جاها استفاده کنیم.وآنان را در کارها دخالت بدهیم.نباید آنان را سرزنش و تحقیر کنیم. وخیلی از این رفتارهای خوب و قابل قبول را نسبت به آنان انجام بدهیم. انشاالله که رفتارشان به مرور و گذشت زمان درست خواهد شد. در غیر این صورت لازم است همانطور که گفته شد به روانشناسان و یا روانپزشکان خوب و مورد اعتماد مراجعه کنید...ضمن اینکه باید متذکر شوم رفتار پدر و مادر در خانه خیلی در رفتار فرزندان موثر است و این امر مهم را اصلا نباید فراموش کنیم.مثلا اگر در خانه آرامش و هم نوازی نباشد آرامش و آسایش در آن خا نه نیست . و این را هم باید اضافه کنم که اگر مادر خانه بتواند هر چه بیشتر با دختر رفیق و دوست و همراه شود خیلی از مشکلات فرزندان و خانه حل خواهد شد. انشاالله موفق یاشید...
