شیوه های کاهش ترس و اضطراب تنفس دیافراگمی تنفس دیافراگمی ک | مشاوره تخصصی
شیوه های کاهش ترس و اضطراب
تنفس دیافراگمی
تنفس دیافراگمی که تنفس عمیق یا تنفس آرام نامیده می شود . در این تمرین فرد با روش موزونی آهسته و به طور عمیق نفس می کشد. در هر دم ، فرد از ماهیچه های دیافراگمی برای کشیدن عمیق اکسیژن به درون ششها استفاده می کند. از آنجا که اضطراب یا برانگیختگی خودمختار اغلب بیشتر شامل تنفس سریع سطحی است، تنفس دیافراگمی با الگوی آرامتر ، اضطراب را کاهش می دهد. فکر کنید زمانی که وحشت زده می شوید یا می ترسید چه اتفاقی می افتد: سریع و سطحی تنفس می کنید و در نگه داشتن نفس مشکل دارید. زمانی که شخص نفس نفس می زند ، دریافت حسی مشابهی دارد. در تنفس دیافراگمی ، شخص باید نشسته و راحت باشد و یک دست خود را روی شکم درست زیر قفسه سینه قرار دهد. این قسمت محل ماهیچه دیافراگمی است. هنگام دم، باید حرکت رو به بالای شکم را هنگامی که دیافراگم هوا را بر اثر تنفس عمیق به داخل ششها می کشد، احساس کنید. در تنفس دیافراگمی شانه ها را نباید تکان داد. حرکت رو به بالای شانه ها در طول دم، نشانه تنفس سطحی در بخش بالایی ششهاست. برای تمرین تنفس عمیق یا دیافراگمی برای کاهش اضطراب ، فرد می نشیند می ایستد یا دراز می کشد. در حالت راحت چشمها بسته است و فرد به آرامی به مدت سه تا پنج ثانیه نفس می کشد تا ششها پرشود. ماهیچه دیافراگمی هنگام تنفس ، شکم را منبسط می کند. سپس به مدت سه تا پنج ثانیه هوا را بیرون می دهد، در نتیجه ماهیچه دیافراگمی کشیده می شود. بهتر است در طول تمرین های تنفس دیافراگمی، دم و بازدم از طریق بینی صورت گیرد. هنگام دم و بازدم توجه تان را روی حواس مرتبط با تنفس متمرکز کنید (برای مثال، احساس انبساط و انقباض ششها، احساس ورود و خروج جریان هوا و حرکت شکم). با توجه کردن به این حواس ، امکان اینکه فرد در مورد افکار تحریک کننده اضطراب فکر کند کمتر می شود.
مشاوره تخصصی خانواده و کودکان مشاوره و درمان تست روانشناسی و شخصیت
