انواع سکوت مصطفی ملکیان یکی از نکات عملی معنوی زیستن سکو | مصطفی ملکیان

انواع سکوت

مصطفی ملکیان

یکی از نکات عملی معنوی زیستن سکوت است. من معتقد هستم که فقط و فقط در سکوت است که انسان هم به لحاظ فکری و هم به لحاظ احساسی و هم به لحاظ نیازها و خواسته ها به روشنی می‎رسد. ما در سخن گفتن غبار ایجاد می‎کنیم و در این غبار شکایت می‎کنیم که چرا نمی‎بینیم؟ چرا نیازهای خودمان را روشن و واضح تشخیص نمی‎دهیم؟ چرا از اعتقادات خود بی خبر می‎مانیم؟ به نظر من سخن گفتن فقط و فقط باید به قدر ضرورت و به وقت ضرورت باشد.

بودائیان سه نوع سکوت را برای انسان به لحاظ نظری -عملی قائلند:

فاز اول سکوت:
⁃ نخست آنکه مطلقاً در هنگام غذا خوردن نباید حرف زد.
⁃ حدود یک دوازدهم (دوساعت) در شبانه روز را بایستی در سکوت مطلق به سر برد.
⁃ هر هفته هم نیز بایستی یک شبانه روز مطلقاً حرف نزد.
⁃ تا زمانی که کسی از شما سوال نکرد و یا تا کسی احتیاج واضح نداشت، لزومی به سخن گفتن نیست.

فاز دوم سکوت:
این نوع سکوت ذهنی یا فکری است. ممکن است من سخنی نگویم اما در ذهنم نیز نباید چیزی وجود داشته باشد.

فاز سوم سکوت:
یک سکوت نوع سومی نیز وجود دارد که سکوت عاطفی است که انسان فراتر از غم و شادی برود. دیگر غم برایش وجود نداشته باشد و شادی نیز برایش وجود نداشته باشد. عشق، نفرت، کینه و تمام آن چیزهایی که از لحاظ عاطفی درون آدم را آشفته می‎کند و سکوت درونی آدم را نیز می گیرند، نباید وجود داشته باشند.

استخراج شده از یکی از گفتگوهای خصوصی

@mostafamalekian