رویکرد امیر خراسانی به این قضیه، بسنده نیست. این پستیه که چن | نامه در بطری ♥️⛽️ کانال کوچک مطالعات فرهنگی و حوزه های همسایه
رویکرد امیر خراسانی به این قضیه، بسنده نیست.
این پستیه که چند دقیقه پیش امیر خراسانی گذاشت و بی ارتباط نبود با یادداشتی که چند دقیقه پیش اینجا گذاشتم.
**
1. تاکید امیر خراسانی بر استقلال رای و ارزیابی دوباره همه چیز، به نظر من به عنوان یک کنش سیاسی نابسنده است.
2. یک روایت جذاب که به لحاظ عاطفی آدم رو راضی کنه و شور و شوقی به زندگیش بده؛ آدمها به چنین چیزی نیاز دارند. اگر عده بسیاری همون نظر رسمی حکومت ایران رو اتخاذ میکنند، یا که نه، درست برعکس اون رو اتخاذ میکنند، علتش اینه که با همین همراهی یا ضدیت هست که احساس میکنند در رویدادهای جاری مشارکت دارند.
استقلالی که آقای خراسانی ازش حرف میزنه، اون نظر مستقل، برای عموم آدمها با یک حس جداافتادگی همراهه، این حس رو بهشون میده که انگار تو باغ نیستند.
3. کسانی مثل امیر خراسانی که آرمان یک دموکراسی واقعی و مشارکت حقیقی مردم در امور اجتماعی و همچنین برقراری مناسبات عادلانه میان کشورها رو در سر دارند، باید این آرمان خودشون رو در قالب روایت یا روایتهایی عرضه کنند که نیازهای عاطفی کنونی مردم رو برآورده کنه.
4. نه استقلال رای، بلکه تعلق به یک اجتماع باورمند. این نیاز عموم آدمها است. استقلال رای، ارزشی است مناسب معدودی از آدمها، مثلا فلاسفه.
به قول ایگنس کالپُکاس «تمایل آدمها به این است که برخوردی صرفه‌جویانه با ظرفیت‌شان برای فکر کردن داشته باشند» (کتاب «یک نظریه سیاسی از پسا-حقیقت»)
