رختها را شستم اما لکهی اندوه ماند جای زخمت خوب شد... دردش ولی در روح ماند دکمهی پیراهنم را دوختم مثل لبم ردّ کوک نامرتب بر دل مجروح ماند بیختم این دل، دلِ لامذهبِ بعد از تو را، شرّ و شور مستحب رفت و غم مکروه ماند غار تنهاییم را حتی غمت هم پر نکرد داغت ای سنگ گرامی! بر دل این کوه ماند آینه وقتی ترک برداشت حیف از یک پشیز مختصر گفتم بدانی... قصهی مشروح ماند #کبری_موسوی_قهفرخی #بوسه_مکتوب @mousavighahfarokhi 316 viewsکبری موسوی قهفرخی, 18:30