برای برادر گرامیم سید طاها یزدانی سلام یادداشتی را از جناب | محمد رضا نائینی
برای برادر گرامیم سید طاها یزدانی
سلام
یادداشتی را از جناب عالی در فضای مجازی خواندم که چون در برخی از قسمت هایش تلویحا انتقاداتی به بنده داشتید پاسخ ندادن به شما را روا ندیدم.
صورت واقعه:
چند نفری از اساتید با اصرار دیگران به همکاران خود یک عیدی داده اند و در پیامک اطلاع رسانی به اساتید حتی از به کار بردن القاب برای آنان پرهیز شده .
________________________
شما چند نکته را قطعی دیده اید:
این مبلغ، (کمتر از پانصد هزار تومان)، شهریه است و لذا پرداخت آن معنائی خاص دارد.
این اقدام عجیب است.
این کار زمینه چینی برای مرجعیت است.
این اعوجاجی بسیار بزرگ تر از اموری است که حقیر فریاد انتقاد در مورد آن ها سر داده ام.
سکوت بنده، یا این که کسانی را امید آینده بدانم بی اخلاقی است.
و...
من با هیچ یک از این مقدمات، موافق نیستم؛
زیرا:
میان "عیدی" و "شهریه" تفاوت است.
دادن عیدی به همکاران عجیب نیست.
من نیت خوانی بلد نیستم و نمی توانم در حالی که می دانم همه ی این پنج بزرگوار، با اصرار دیگران حاضر به پرداخت عیدی شدند بپذیرم با هدف زمینه سازی برای مرجعیتشان چنین کرده اند؛
در اسلامی که من بلدم این نحوه نیت خوانی، "سوء ظن" به برادر مؤمن و حرام است.
من اصولا اهل فرياد نيستم، گاهی اگر مطلبی را مهم ببینم و تذکر علنی را لازم بدانم چنین می کنم.
این نکته را نیز بگویم که جمعی که واسطه ی این عمل خیر بوده اند نیز اظهار داشته اند که هیچ نیتی جز خدمت رسانی به اساتید حوزه نداشته اند و با شناختی که از آن مجموعه دارم نمی توانم بگویم چنین نیست.
به هر حال نیاز عمومی طلاب، در میان اساتیدی که سن و سالی هم از آنان گذشته وجود دارد.
پرداخت عیدی به اساتید نیز هیچ گاه اختصاص به مراجع عظام دامت برکاتهم نداشته؛
اكنون در مدارس تحت برنامه، هر ماه به اساتید حق التدریسی پرداخت می شود که طریق تأمين آن مراجع نيستند.
حداقل دو تن از اساتيد من سال ها قبل از مرجعيتشان به تعداد زيادى از افراد(حدود هزار نفر يا بيشتر) شهريه مى دادند،
و همین الان بسیاری از علماء بلاد به تمامى طلاب شهر يا استان خودشان شهريه يا عيدى مى دهند.
