متنی که با عنوان 'عقد آریایی' معروف شده، در واقع شعری از فری | نباید می‌خواندیم
متنی که با عنوان "عقد آریایی" معروف شده، در واقع شعری از فریدون مشیری است. این شعرِ نيمايی را در اواسط دهه‌ی هفتاد نوشت و حدود سال هشتادوچهار [بعد از درگذشت شاعر] در کتاب "نوایی هم‌آهنگ باران" منتشر شد. به‌هرحال روشن است که این شعر، باستانی و کهن نیست، هرچند برای بخشی از مردم، محتوای دلپذیری دارد. متن کامل: مرد: به نام نامی یزدان تو را من برگزیدم از میان این همه خوبان میان این گواهان بر لب آرم این سخن با تو برای زیستن با تو وفادار تو خواهم بود در هر لحظه در هر جا پذیرا می‌شوی آیا؟ تو با من این‌چنین هستی که من با تو؟
زن: به نام نامی یزدان پذیرا می‌شوم مهر تو را از جان هم اکنون باز می‌گویم میان انجمن با تو وفادار تو خواهم بود، در هر لحظه، در هر جا، برای زیستن با تو تو هم با من چنان با مهر پیمان کن که من با تو! مرد و زن با هم: تو چون هم آشیان خواهی شدن با من تمام عمر خواهم بود یک جان در دو تن با تو بهشت عشق سازم خانه را سرشار از لبخند و مهر و نور و عطر و یاسمن با تو گواهان همه با هم: همایون باد این پیمان همایون باد این پیوند همایون باد این پیوند ورجاوند گرامی باد این سوگند شکوفا باد بر لب‌های تان همواره این لبخند همایون باد! @nabayad_mikhandim
