از جنگ نفت‌کش‌ها نترسید، از پیام سیاسی آن چرا! اکنون دو سال | از نفت چه خبر؟
از جنگ نفت‌کش‌ها نترسید، از پیام سیاسی آن چرا!
اکنون دو سالی می‌شود که نفت‌کش‌ها یا کشتی‌های تجاری متعلق به ایران یا سایر کشورها -یا رژیم‌ها- هدف حمله قرار می‌گیرند. نمونه آخرش کشتی تجاری -یا نفت‌کشی- که چند ساعتی پیش در لاذقیه دچار انفجاری مهیب شد.
در این مدت در بندر فجیره، دریای عمان، دریای سرخ و دیگر نقاط حساسِ ترافیکی دریایی اتفاقاتی مشابه روی داده است. اتفاقاتی که هیچ‌کس مسئولیت آن را به عهده نمی‌گیرد.
اما این اتفاقات را می‌شود با تعیین نسبتی با بزرگ‌ترین جنگ دریایی دنیا از زمان جنگ‌جهانی دوم، یعنی جنگ نفت‌کش‌های ایران و عراق سنجید.
از سال دوم جنگ، عراق حمله به نفت‌کش‌ها را آغاز کرد و ایران نیز پاسخ داد. آن هم نه با مین و تله. از میانه راه عراق با موشک‌های فرانسوی "اگزوسه" می‌زد و ایران با موشک‌های بازسازی شده روس، که چینی‌ها در سال ۶۵ به ایران رساندند، موسوم به "کرم ابریشم" که کلاهک آن نیم‌تُن مواد منفجره داشت.
در مجموع جنگ دو کشور نزدیک ۴۵۰ بار کشتی‌های یکدیگر را هدف حمله موشکی قرار دادند. ۴۰۰ نفر غیرنظامی کشته شدند که فاجعه است، اما تنها ۲ درصد از مجموع صادرات نفتی دو کشور تحت‌تاثیر آن قرار گرفت.
بسیاری از تحلیل‌گران جنگی اکنون معتقدند هدف عراق از آغاز این جنگ خطرناک به امید تلافی ایران و بالا گرفتن تنش، به میدان آوردن نیروهای خارجی به خلیج‌فارس بود که موفق هم شد و ناوهای شوروی و آمریکا را وارد خلیج‌فارس کرد.
برخوردهای اخیر، گرچه درصد کوچکی از جنگ نفت‌کش‌های فوق‌الذکر هم نیست، اما می‌تواند به انگیزه‌های سیاسی جدی‌تر، مثلا مورد مشابه با وارد کردن نیروهای خارجی -بیشتر از چیزی که هست- به آبراه‌های مرزی ایران باشد.
هوشیاری در عین خویشتنداری شاید بهترین توصیه به شبه‌جنگ دریایی کنونی باشد. جنگی که مشخصا و به نوشته "وال‌استریت‌ژورنال" به دست رژیم اسرائیل، با حمله به ۱۲ نفت‌کش ایران آغاز شده است و ایران تا ۲ سال در برابر آن صبر پیشه کرده. هدف اسرائیل از این کار چیست؟ نمی‌دانیم اما قطعا خیری در پیگیری آن نیست.
