آقای ملکیان در سخنرانی خود گفته‌اند خیریه‌ها علی‌رغم حسن‌هایی | ناقد| مصطفی ملکیان
آقای ملکیان در سخنرانی خود گفته‌اند خیریه‌ها علی‌رغم حسن‌هایی که دارند ایراداتی دارند. یکی از این ایرادها این است که کاستی‌ها و ناکامی‌های دولت را می‌پوشانند و مردم فراموش می‌کنند که دولت وظایفش را انجام نمی‌دهد. در واقع خیریه‌ها نمی‌گذارند ناپاکی‌ها و نادانی‌ها و تنبلی‌های دولت معلوم شود و دولت هم به همان روال خود ادامه می‌دهد.
دربارهٔ این ایراد باید گفت که از قضا همان بهتر که مردم توقعات خود را از دولت پایین‌تر آورند و دولت را جای خدای قادر مطلق و خیر مطلق نگذارند که همه چیز را از او بخواهند. دولت در دوران دولت رفاه به چنان خدایی تبدیل شده که برایمان عجیب به نظر می‌رسد که زمانی انجمن‌های همیاری یا اخوت با اخذ حق عضویت، اعضا را بیمه درمانی می‌کردند و با پزشکان هم قرارداد می‌بستند، پزشکان هم برای این‌که طرف قرارداد این انجمن‌ها قرار گیرند در رقابت قرار می‌گرفتند و لاجرم نرخ خود را پایین‌تر می‌آوردند. اصلاً بخشی از ناپاکی‌ها و نادانی‌های دولت به خاطر همین حجم زیاد دولت است. کدام نهاد مرکزی می‌تواند این همه اطلاعات اقتصادی را پردازش کند؟ دولت خود بخشی از این مشکل است و نه راه‌حل آن.
و در نهایت هم اظهار تعجب کرده‌اند که دولت با این خیریه‌ها مناسبات خوبی هم ندارد. باید گفت طبیعی است که یک نهادی از قدرت گرفتن نهادهای رقیب هراس داشته باشد. در جایی که دولت چنان گسترده می‌شود که رد پای خود را در همه جا باقی می‌گذارد، هر انجمن کوچکی به نوعی پا روی دم دولت می‌گذارد. این را هم باید افزود که در جایی که احزاب و تشکل‌ها چندان امکان قدرت گرفتن ندارند نقش این‌گونه جمعیت‌های خیریه نیز پررنگ‌تر می‌شود و حتی در بعضی موارد کارکردهای احزاب را به خود می‌گیرند و به همان دلیلی که دولت با احزاب مشکل دارد، با خیریه‌ها هم مشکل دارد.
