بچه که بودیم، تفریحی که کنار بازی‌های من‌در‌آوردی‌مان داشتیم، انیمیشن دیدن بود. نه کارتون‌های تلویزیون. انیمیشن‌هایی مثل سیندرلا۲، هرکول، سفیدبرفی، پسر غازچران و البته دیو و دلبر. وجه اشتراک همه‌شان هم موزیکال بودن آن‌ها بود. شعرها را حفظ می‌کردیم و دو نفری خانه را روی سرمان می‌گذاشتیم تا وقتی که صدای مادر دربیاید و بگوید کمتر بخوانیم.
خرداد ماه بود که در سایت تیوال دیدم نمایش دیو و دلبر قرار است برگزار شود. آن هم موزیکال و دقیقا مثل انیمیشن اصلی. همین کافی بود تا لینک را زود برای نرگس بفرستم و بگویم که برویم. بلیط روزهای اول نمایش را در خرداد ماه گرفتیم. نزدیک نمایش بلیط‌ها توسط سالن کنسل شد . آن هم دوبار و برای بار سوم در روزی افتاد که نمی‌توانستیم برویم. کلا بلیط‌ها را منتفی کردیم و برای تیرماه بلیط‌ها را خریدم و بالاخره فردا قرار است برویم و این نمایش را ببینیم.
می‌دانید آدم خیلی وقت‌ها دوست دارد کودکی را دوباره تجربه کند. اگرچه که این تئاتر بزرگسال است. اما مطمئنم که ما را می‌برد به خاطرات مشترک کودکی
پ.ن: فیلم بخشی از نمایش است
@hendivane
