برای تشخیص راه از بی راهه توجه به کلمات کافی نیست بلکه باید پی | نصیب(رسانۀعدالت‌‌آموزشی)
برای تشخیص راه از بی راهه توجه به کلمات کافی نیست بلکه باید پیشینه سیاست ها را مدنظر قرار داد.
یادداشت زیر بخشی از نوشته دکتر امیدی پیرامون سند انتظارات دولت از آموزش و پرورش است.
بی‌راهه‌های آموزش و پرورش
اخیراً سندی تحت عنوان «سند انتظار» منتشر شده که انتظارات دولت از وزیر آموزش و پرورش در آن آمده است. به این چند بند که در سند آمده توجه کنید:
- توسعۀ مدارس هیئت‌امنایی به میزان حداقل ۲۵ درصد مدارس شهری، روستایی، و عشایری تا ابتدای سال تحصیلی ۰۴-۱۴۰۳ (مدارس هیئت‌امنایی گونه‌ای از مدارس دولتی هستند که مدرسه قانوناً اجازۀ دریافت شهریه از دانش‌آموزان در ازای خدمات را دارد و براساس شواهد برخی از این مدارس حتی شهریه‌هایی بالاتر از شهریۀ مصوب مدارس غیردولتی دریافت می‌کنند).
- افزایش اختیار خانواده در مدیریت اعتبارات تعلیم و تربیت در راستای تحقق عدالت تربیتی و نصیب آموزشی برابر و ارتقای بهره‌وری منابع از طریق طراحی و اجرای تدریجی الگوی اعطای هدفمند اعتبارات تحصیل هر دانش‌آموز در حال تحصیل در مدارس دولتی به خانواده براساس شمارۀ ملی دانش‌آموز و متناسب با بهای تمام‌شدۀ تحصیل (این همان کوپنی‌سازی آموزش است که در سال‌های اخیر تحت عنوان مدارس پته‌ای یا مدارس تقاضامحور مطرح بوده و به‌عنوان یکی از گونه‌های رادیکال کالایی‌سازی آموزش شناخته می‌شود).
- واگذاری مدیریت حداقل یک درصد مدارس دولتی (یعنی حدود ۱۰۰۰ مدرسه) به چهره‌ها و گروه‌های تربیتی واجد صلاحیت تا ابتدای سال تحصیلی ۰۴-۱۴۰۳ و تأمین منابع با ظرفیت‌های وقف، هبه، اختصاص سرانۀ دانش‌آموزو ممنوعیت اخذ هرگونه وجه از دانش‌آموز (این هم به‌لحاظ نظری گونه‌ای از مدارس چارتری است که می‌تواند به منبع رانتی برای گروه‌های خاص تبدیل شود؛ شبیه آنچه در آغاز خصوصی‌سازی بنگاه‌های دولتی در اواخر دهۀ ۱۳۶۰ رخ داد).
#مهم
این اقدامات در مسیر کالایی‌سازی و شرکتی‌کردن مدرسه آنچنان عریان‌اند که با مفاهیمی نظیر عدالت و برابری و مردمی‌سازی پوشانده نمی‌شوند. به‌لحاظ سیاست‌گذاری، آنچه معنا و جهت سیاست‌ها و اقدامات را نشان می‌دهد بیش از هر چیز پیشینه و روند سیاست‌ها است نه واژه‌هایی که بعضاً در سخن مدیران یا در انشاء قوانین و اسناد می‌آید».
متن کامل یادداشت دکتر امیدی
نصیب
|رسانه عدالت آموزشی|
@nasib_ir
