FFG(X) در دهه ۹۰ میلادی ۸ کشور : ایالات متحده ، انگلستان ، آل | NAVY FORCE
FFG(X)
در دهه ۹۰ میلادی ۸ کشور : ایالات متحده ، انگلستان ، آلمان ، کانادا ، فرانسه ، اسپانیا ، هلند و ایتالیا برنامه ای مشترک جهت ساخت یک شناور نظامی آغاز میکنند پروژه ان اف آر-۹۰ قرار بود طی دو دهه تبدیل به ستون فقرات ۶ کشور عضو تبدیل بشه و در ایالات متحده جایگزین ناو محافظ کلاس هازارد و در انگلستان جایگزین تایپ ۲۲ و ۲۳ نقش پررنگ را برعهده داشته باشه
آشپز که دوتا بشه ، آش یا شور یا بی نمک حالا بکنش ۸ تا که حداقل ۴ تای اونها در صنایع دریایی صاحب سبک منحصر به فرد خودشون اند
طبیعتاً طرح با شکست همراه شد و اما در این میان ایالات متحده وارد یک چرخه کاهش توان نظامی شد هر ۷ کشور پس از خروج از برنامه بعضی مثل ایتالیا و فرانسه یا آلمان و هلند با یک دیگه و بعضی مثل انگلستان تنها پروژه پیش بردند اما ایالات متحده درجا زد ، هیچ برنامه جایگزینی برای ناو های کلاس هازارد برنامه ریزی نشد و نیرو دریایی ایالات متحده بخش قابل توجه از ناوگان دفاع ساحلی خود را از دست داد فاجعه به قدری عمیق بود و هست که تا امروز بخش قابل توجهی از امنیت آب های خانگی ایالات متحده توسط ناوشکن های کلاس آرلی برک تامین میشود.
وضع از این بد تر نیز میشود ، طی دو دهه اخیر یک مفهوم جدید در نیروی دریایی آمریکا بنا شد تا بخشی از فعالیت های دفاع ساحلی را تقبل کند و فشار کاری از ناوشکن ها کاهش دهد پروژه که امروزه به عنوان ال سی اس یا شناور گارد و جنگ ساحلی شناخته میشود. ال سی اس که قرار بود در ابتدا یک کلاس شناور باشد تبدیل به دو شناور شد (فساد مالی/مدیریتی) و در بازه خدمت به سرعت مشخص شد ، ال سی اس توانایی ایفا نقش های مطرح شده ندارد چرا که تسلیحات مناسب را ندارد میلیارد ها دلار صرف شناور شد که برای انجام کوچکترین فعالیت ها محتاج چتر دفاعی ناوشکن هاست
ال سی اس برای مدتی لغو شد از ناکجا آباد مجددا از سر گرفته شد ، علی رغم اینکه نیروی دریایی از پرداخت هزینه های عملیاتی و نگهداری شناور ها سرباز زده و درحال بازنشسته کردن شناور های جوان است چرا که طبق گزارشات سالانه هزینه عملیاتی یک شناور ال سی اس به رقم 70 میلیون دلار تجاوز کرده و تنها 11 میلیون ارزان تر از هزینه عملیاتی سالانه یک ناوشکن کلاس آرلی برک فلایت ۲
عدم وجود مکمل های سبک در نیروی دریایی آمریکا هر ساله بیشتر از قبل احساس میشه در ۲۰۱۷ حتی سنا آمریکا طرح برای بازگرداند تعدادی از ناوهای محافظ قدیمی کلاس هازارد برسی کرد
در سال ۲۰۱۸ سرانجام برنامه اف اف جی (ایکس) مطرح شد ، یک ناو محافظ جدید که جایگزین هازارد های بازنشسته بشه و خلأ میان گارد ساحلی تا ناوشکن های نیرو دریایی پر کنه.
چندی بعد یک مناقصه بزرگ برگذار شد برای انتخاب یک کلاس مناسب برای پروژه اف اف جی (ایکس) با وجود شرکت کمپانی های داخلی اما در نهایت کمپانی ایتالیایی فین کنتیری به عنوان پیروز مناقصه انتخاب شد
صنایع ایتالیایی نسخه مخصوص از ناو محافظ اف آر ایی ام ام ارائه کردند ناو محافظ فریم در واقع یک اصلاح اساسی بروی پلاتفرم ناوشکن های کلاس هورایزن بود. پروژه ان اف آر-۹۰ که بالا بهش اشاره کردم یادتونه ؟ هورایزن حاصل همکاری مشترک ایتالیا و فرانسه بعد لغو پروژه ان اف آر-۹۰ بود که قرار بود ستون فقرات نیروی دریایی این دو کشور تشکیل بده، اما هزینه هورایزن سر به فلک کشید :)) شناور نهایی بخاطر کبود بودجه چندین مورد نقص ساختاری (شبکه محرک ، تسلیحات) داشت و در نهایت فقط ۴ فروند از آن ساخته و ادامه آن لغو شد هر دو کشور در پروژه جدید دست به اصلاح هورایزن زدند و اینگونه کلاس فریم متولد شد
در سال ۲۰۲۱ همکاری های مشترک ایتالیا و فرانسه بر سر پروژه اف آر ایی ام ام به جاهای باریک کشید و با عدم رسیدن به یک تفاهم جدید پروژه رسما پایان یافت اما ایتالیا وارث اون شد و اجازه بازاریابی اف آر ایی ام ام رو حفظ کرد اما فرانسه به سمت برنامه جدید رفت و حاصل اون پروژه اف دی آی .
اما فریم در اختیار کمپانی ایتالیایی فین کنتیری دارای 4 مدل نسخه چند منظوره (درخدمت نیروی دریایی ایتالیا) نسخه جنگ ضد زیردریایی (در خدمت نیروی دریایی ایتالیا) نسخه اسکورت (طرح) نسخه ایجیس (طرح)
مبنای نسخه آمریکایی نسخه ایجیس ، این نسخه دارای جزیره و هال اصلاح شده است که اجازه نصب رادار های خانواده اس پی وای۱ یا ۶ به شناور قرار میده ، همچنین این اصلاح اجازه نصب تا ۴۸ سیلو عمودی مارک-۴۱ محیا میکنه که نسخه های فعلی (عملیاتی) فریم فاقد چنین قابلیت اند (جز نسخه دفاع هوایی فرانسوی) که دلیل آن تفاوت و قرار گیری جزیره شناور
