ضرورت بازخوانی و نقّادی تاریخ (نقد و نظری بر دیدگاه دکتر محدثی | زیر سقف آسمان
ضرورت بازخوانی و نقّادی تاریخ (نقد و نظری بر دیدگاه دکتر محدثی دربارۀ احتمال جعلی بودن منشور حقوق بشر کوروش) /۲
دکتر محمدباقر تاج‌الدین ۱۴ دی ۱۴۰۰
بیاییم نقادی را یاد بگیریم و ناسزاگویی و پرده دری و هتاکی را که از جمله امور کاملاًغیر عقلانی، غیر اخلاقی و غیر انسانی اَند به کناری نهیم. با نقد و بررسی منصفانه و دقیق و پژوهشگرانه است که تکلیف بسیاری از امور تاریخی و غیر تاریخی روشن می شود و زان پس تکلیف زیستنی عقلانی در این جهان نیز بهتر نمایان می شود. تا کی باید اهل تقلید و تمجید و تجلیل و مجیزگویی بیهوده باشیم؟ پس کی قرار است اهل نقد و تحقیق و تحلیل و پرسش گری شویم و از دام بسیاری از امور نادرستی که زندگی و زیست این جهانی ما را کم و بیش تباه ساخته اند رهایی یابیم؟ اهل تحقیق و نقد و تحلیل را ارج بنهیم و آنان را تشویق کنیم که چنین مسیر ارزشمندی را هموار کنند. بی پرده بگویم که یکی از راه های اساسی برون رفت از انبوهی از مشکلات و مسائلی که جامعۀ بدان ها گرفتار آمده است فقط و فقط نقد و تحلیل و پژوهش است.
مروری هرچند سطحی و ساده در همین تاریخ یکصد سال اخیر ایران به خوبی نشان می دهد که آن چه که بیش از همه فضای اجتماعی و فرهنگی ما را پر کرده بود عبارت بود از: هیاهو، شعار، ستایش گری، مجیزگویی، تقلید و فرشته سازی از یک سو و فحاشی، هتاکی، زنده باد و مرده باد گویی و دیوسازی از سوی دیگر که هیچ کدام هم به کارمان نیامد و شوربختانه این که نتایج نه چندان مطلوبی هم برای مان رقم زده است. اگر به جای چنین اقدامات نابخردانه ای که تمامی فرصت های مهم تاریخی مان را سوزانده و از بین برده است از عقل و خرد و دانش و پژوهش و نقد و تحلیل بهره می بردیم اکنون چنین تلخ کام و حسرت زده و خسته و فرسوده نبودیم. واقعیت این است که ما بخش مهمی از انرژی ها و ظرفیت های فکری، فرهنگی و علمی مان را در کشمکش ها و نزاع های بی حاصل تاریخی از دست داده ایم و اگر این رویّۀ نادرست و غیر عقلانی را همچنان ادامه دهیم به جز خسارت و پشیمانی هیچ چیز دیگری نصیب مان نخواهد شد.
می ماند برخی پرسش های بنیادین در این زمینه که ضرورت دارد از سوی منتقدان و اندیشمندانی چون جناب دکتر محدثی هر چه بیش تر مورد توجه و مورد واکاوی همه جانبه و دقیق قرار گیرد. این که بازخوانی تاریخ اساساً چه ضروتی می تواند داشته باشد؟ این که تاریخ را بکاویم و جستجو گری هایی در دل تاریخ داشته باشیم به چه کار امروزمان می آید؟در واقع پرسش بنیادین در این زمینه این است که در صورت واکاوی و نقد تاریخ کدام یک از مشکلات و مسائل امروزمان را که بدان ها گرفتاریم حل خواهد شد؟ برای مثال این که بدانیم کوروش که بوده است و چه کرده است و یا این که بدانیم منشور حقوق بشر کوروش واقعیت تاریخی داشته یا نه کدام گره از گره های گوناگون ما را باز خواهد کرد؟بر فرض که توانستیم اثبات کنیم منشور حقوق بشری کورووش از اساس ساختگی و جعلی بوده و هیچ گونه واقعیت تاریخی ندارد. پرسش اساسی اما این است که چنین کندوکاو و اثباتی به چه کارمان می آید؟آیا ما انبوهی از کارهای مهم تر و اساسی تری نداریم که بدان ها بپردازیم؟
