سبک مولتی‌فونیک _مؤلفه‌ای ثانویه در ژانر فراشعر_ در ادبیات پ | مکتب اصالت کلمه
سبک مولتی‌فونیک _مؤلفه‌ای ثانویه در ژانر فراشعر_
در ادبیات پیشاعریانیسم سیستم‌های شعری هماره سوژه‌محور بوده و تنها درباره‌ی پدیده‌ها سخن گفته‌اند.
اما در فراشعر در مورد چیزی نمی‌توان سخن گفت بلکه یک فراشعرنویس باید فضایی را ایجاد کند که تمام پدیدارهایی که در شعر حضور می‌یابند، در متن به آشکارگی برسند و حضور بی‌واسطه داشته باشند.
در فراشعرِ مولتی‌فونیک با این که مؤلف می‌تواند مرد باشد اما کاراکترهای اصلی فراشعر او ممکن است زن باشند و متن سرشار از نگاه‌های زنانه شود که وارون آن هم می‌تواند رخ دهد.
بنابراین کشف و شهود معرفت‌مندانه‌ی یک فراشعرنویس در سیستم‌های چندصدایی ثلاثه‌اش باید با: حفظ تحلیل درون_برونی
و برون_درونی در همان آن فراتر از جنسِ خود، زندگیِ خود، طبقه‌ی اجتماعی_سیاسی_اقتصادیِ خود، نژادِ خود، مسلکِ خود، زمانه‌ی خود و... باشد.
در واقع فراشعر تمرین درک حضور دیگری برای رسیدن به یگانگی است.
مثلاً آن‌گاه که به عنوان یک مؤلفِ مرد قصد آن را داریم که زنانه‌نگری‌ای را که دارای نوعی نگاه منتقدانه بر یا به جامعه است، به ظهور و عریانیت برسانیم، لازمه‌ی این امر مطالعات دانشورانه و بی‌واسطه‌نگرانه در حیطه‌ی جهان زنانه و نزدیک شدن بیش از پیش به روان و نگاه زنان در هستی است
به این ترتیب فراسوژه و دگرسوژه‌ها در متن به نوعی هم‌افزایی تحلیلی و همه‌جانبه‌نگر دست می‌یابند.
مثلاً پدیدار زن را در کالبد
کاراکترها،
دیالوگ‌ها
و منولوگ‌ها
به عرصه‌ی هنر کشانیده و در پی آن در زمینه‌ی درک بی‌واسطه‌ی زن در هستی تمرین و تلاش می‌کنیم.
و بدین‌گون با ته‌نشین شدن این نگرگاه در خمیرمایه‌ی روان و ذهنمان، به عنوان یک مؤلف در اجتماع، حرمت و کرامت زن را بالطبع دیگر در پارادایم‌های اندیشگانی مردانه‌محور محدود و محصور نخواهیم کرد.
این فرایند نگرشی و نگارشی را تعمیم دهید به
کارگرانه‌نویسی،
کودکانه‌نویسی،
پیرانه‌نویسی،
سیاه‌پوستانه‌نویسی
و... و یا در عرصه‌ی یگانگی با دیگر موجودات مثلاً
اسبانه‌نویسی،
سگانه‌نویسی
آهوانه‌نویسی،
شمشادانه‌نویسی،
گندمانه‌نویسی
و... و در یک کلام دیگرانه‌نویسی.
آن‌گاه که بخواهیم در سیستم‌های کاراکترمند و چندصدایی ثلاثه‌ی فراشعرِ خود درخت، زنبور و... را به عنوان کاراکترهایی در متن منسجم سازیم،
بی‌گمان باید مطالعاتی گسترده در حیطه‌ی این پدیدارها داشته باشیم تا بی‌واسطه و دانشورانه قلم هنری خود را به رقص درآوریم
و این یعنی بازگشت ادبیات مهین‌حکمتِ دیرینه در بهین‌کالبدی امروزی؛
بنابراین فراشعر با به عمل کشانیدن دیالکتیک ادراکی و نظریه‌ی جنس سوم در همه چیز و تمام زوایای جامعه‌ی انسانی به نوعی تمرین انسانیت متعالی و دموکراسی راستین و مردمی است.
فراشعرنویس با یکی شدن با پروسه‌ی قلمی_اندیشگانی خود دیگر نمی‌تواند یک دیکتاتور در حیطه‌ی
جنسیت،
طبقه‌ی اجتماعی،
سن،
نژاد
و حتی به عنوان یک انسانِ خودبنیاد نسبت به دیگر موجودات زمین باشد
و در یک کلام «عاشقم بر همه عالم که همه عالم از اوست.»
سایت اندیشکده جهانی کلمه گرایان ایران
Www.orianism.com
__
#استاد_آرش_آذرپیک
#امپراطور_واژه_های_جهان
#آرش_آذرپیک_امپراطور_واژه_های_جهان
#نیلوفر_مسیح
#اندیشکده_کلمه_گرایان_ایران
#جنبش_ادبی_۱۴۰۰_عریانیسم
#schoolprimary_of_Orianism
#sect
#Philosophical_school
#primaryschool
#ideology #old_fashioned_primary_school
#ideology
#ism
#schoolprimary
#school
#Orianism
Www.orianism.com
#غزل_مینیمال
#غزل_ماکسیمال
#غزل_گفتار
#شعر_دال
#عریانک
#واژانه
#شعر_زبانه
#شعر_پدیدار
#شعر_باژک
#مینیمال_تغزلی
#فراشعر
#جنبش_فراگرایان_ایران
#اندیشکده_جهانی_کلمه_گرایان_ایران
#غزلواژه_هنگامه_اهورا
#جنس_سوم_نیلوفر_مسیح
