دوره های هفت ساله زندگی زندگی از یک الگوی ذاتی برخوردار است، | اشو
دوره های هفت ساله زندگی
زندگی از یک الگوی ذاتی برخوردار است، خوب است آن را درک کنی. فیزیولوژیست ها می گویند که هر هفت سال بدن و ذهن دستخوش نوعی بحران با تغییر می شود. هر هفت سال همه سلول های بدن تعویض می شوند. در حقیقت اگر شما به طور متوسط هفتاد سال عمر کنید، بدن تان ده بار می میرد. سر هر هفت سال همه چیز تغییر پیدا می کند - درست مثل تغییر فصول سال در هفتاد سالگی چرخه کامل است. خطی که از تولد تا مرگ امتداد دارد، در هفتاد سالگی کامل است. این خط به قسمت دارد. در حقیقت زندگی انسان را نباید به سه دوره کودکی، جوانی و پیری تقسیم کرد. این تقسیم بندی چندان علمی نیست، زیرا هر هفت سال دوره جدیدی آغاز و گام جدیدی برداشته می شود. در هفت سال اول، کودک خود - مرکز است، گویی او مر کر کل عالم هستی است و همه افراد خانواده به دور او می گردند. نیازهای او هر چه باشد باید فوراً تامین شوند، وگرنه اوقات حضرت والا تلخ می شود و دیگر عصبانیت و خشم ایشان به جوش می آید. او همانند یک امپراطور، یک امپراطور واقعی، زندگی می کند - مادر و پدر خدمتکاران او هستند و همه اعضای خانواده فقط برای خاطر وجود مبارک زندگی می کنند. و البته همین بساط در مورد وسیع تر بیرون نیز برقرار است. طلوع ماه و خورشید و تغییر فصل ها فقط برای خوشایند شخص شخیص اعلی حضرت است. کودک برای هفت سال اول زندگی، کاملا خودخواه و خودمحور است. اگر از روانشناسان هم بپرسید، آنها به شما می گویند که کودک برای هفت سال اول خودارضا باقی می ماند. او به هیچ چیز و هیچکس احتیاج ندارد. او احساس می کند کامل است. پس از هفت سال مر جلدی جدیدی آغاز می شود. کودک دیگر خود - مرکز نیست. او به معنای واقعی کلمه دگر - مرکز است. واژه ی « Eccentic» یعنی «بیرون رفتن از مرکز» او به سمت دیگران می رود. پدیده مهم برای او و دیگران - دوستان، بر و بچه های محل و ... - هستند. او اکنون چندان به خودش دلبستگی ندارد، بلکه به دیگران به دنیایی بزرگتر - علاقمند است. او به کارزاری قدم گذاشته است که ببیند این دیگران کی هستند. پرس و جو آغاز می شود.
