ادامه ... «دوران میانسالی وقتی است که تو شروع می کنی جای عوا | اشو
ادامه ...
«دوران میانسالی وقتی است که تو شروع می کنی جای عواطف و هیجانات خود را با یکسری علائم و نشانه های بیماری عوض می کنی». «وقتی دختری به تو «نه» گفت، می دانی که داری پیر می شوی و احساس آسودگی و آرامش خیال می کنی». «دوران پیری وقتی است که تو چراغها را بیشتر به خاطر صرفه جویی خاموش می کنی تا دلایل عشقی!» «دوران پیری دوره ایی از زندگی است که بیشتر به پیشرفت و عقب نماندن از دیگران توجه داری». «دوران پیری وقتی است که بیش از هر زمانی از تو کار بر می آید، اما ترجیح می دهی دست روی دست بگذاری و کاری انجام ندهی. دوران پیری برای خود تجربه اسرار آمیزی است، اما همه این قوانین را ذهن غربی ساخته و پرداخته است. من در سراسر تاریخ ادبی شرق کسی را پیدا نکرده ام که به این شیوه درباره دوران پیری صحبت کرده باشد. برعکس، دوران پیری فراوان مورد تمجید و تحسین قرار گرفته است. اگر زندگی تو صرفا بر روی خط افقی حرکت کرده باشد، فقط پیر و فرتوتی، اما اگر زندگی ات، آگاهی ات، از حرکتی عمودی به سمت بالا برخوردار باشد، آنگاه تو به زیبایی، عظمت و افتخار دوران سالخوردگی دست یافته ای دوران پیری در شرق با حکمت و خرد مترادف بوده است. اینها در مسیرند : یکی افقی، از کودکی تا جوانی و پیری و مرگ، و دیگری عمودی، از کودکی تا جوانی و پیری و جاودانگی. به لحاظ کیفی، تفاوت این دو بعد از زمین تا آسمان است. کسی که به جوانی می رسد، پیر شده و سرانجام می میرد. هویت او با جسدش شناخته می شود. او درباره وجودش چیزی نمی داند، زیرا وجود نه هرگز به دنیا می آید و نه هرگز از دنیا می رود: همیشه هست، همیشه بوده و همیشه خواهد بود. وجود، كل ابدیت است.
