ادامه ... در خط عمودی سالها به حساب نمی آیند، فقط تجربه ها ب | اشو
ادامه ...
در خط عمودی سالها به حساب نمی آیند، فقط تجربه ها به حساب می آیند. کل گنجینه عالم وجود بر روی خط عمودی قرار دارد نه فقط جاودانگی، نه فقط احساس خداگونگی، بلکه نخستین تجربه عشق خالی از نفرت، نخستین تجربه مهربانی و عطوفت، نخستین تجربه مراقبه - نخستین تجربه فوران عظیم روشنگری. این تصادفی نیست که در غرب واژه ی (Enlightenment : روشنگری) معنایی متفاوت از شرق دارد. آنها معتقدند که سرانجام پس از سالهای ظلمات، دوران روشنگری فرا رسیده است. آنها به آدمهایی مثل برتراند راسل، ژان پل سارتر، کارل یاسپرس «نوابغ روشنگر»، «نوابغ از جهل رهاننده» می گویند. آنها درک نمی کنند که دارند از این واژه بد برداشت کرده و آن را به لجن می کشند. نه برتراند راسل به روشنگری رسیده بود، نه ژان پل سارتر و نه کارل ياسپرس. روشنگری بر روی خط افقی اتفاق نمی افتد. حتی ژان پل سارتر هم در سن پیری به دنبال دختران جوان بود. برتراند راسل چندین بار همسر عوض کرد - او مدت مدیدی بر روی خط افقی زندگی کرد؛ نزدیک به یک قرن! اما حتی در پیری علایق او به اندازه علایق جوانها مضحک و احمقانه بود. شرق می داند که واژه روشنگری هیچ ربطی به نبوغ و نیروی عقل ندارد، بلکه با کشف خویشتن واقعی، اصل وجود آدمی، سروکار دارد. بنابراین احتیاجی نیست نگران آن قوانین باشی. آنها همگی بر روی خط افقی قرار دارند. بر روی خط عمودی عشق است، نه قانون. آنجا تجربه فزاینده روحانی شدن بیشتر و بیشتر و جسمانی شدن کمتر و کمتر، مکاشفه گر بودن بیشتر و بیشتر و ذهنیت گرایی کمتر و کمتر، بیشتر و بیشتر ملکوت را در نوردیدن و کمتر و کمتر به این دنیای مادی و بی ارزش وابسته بودن است؛ دنیایی که ما سخت گرفتار آنیم.
