ادامه ... همین موضوع درباره ی کشورها صادق است. بعنوان مثال، | اشو
ادامه ...
همین موضوع درباره ی کشورها صادق است. بعنوان مثال، کشوری مثل هندوستان هرگز درباره آینده فکر نمی کند. مفهوم آن این است که پیر شده است؛ این خودش دال بر بیماری است. هندوستان همیشه در فکر گذشته هاست. زندگی راما و سیتا (Rama & Sita: مربوط به داستان رامایانا، شاهکار وال میکی هند باستان.م) را مدام به نمایش در می آورد، قرنهاست همان داستان عینا بر صحنه می آید. مدام درباره بودا و ماهاويرا و آديناتا و ریگ ودا و اوپانیشادها فکر می کنند. گذشته ها گذشته، دیگر همه چیز به سر آمده. اکنون کشور هند فقط منتظر مرگ است؛ هیچ آینده ای وجود ندارد. بنابر یک ایده هندی - که خود برخاسته از تفکری کهنه و قدیمی است - بهترین دوران به میلیونها سال پیش باز می گرد، دورانی که به آن ساتیوگا (Satyuga) می گفتند - دوران حقیقت. پس از آن انسان شروع به سقوط و احطاط کرد. می توانید آن را با نمونه همتراز آن در روانشناسی مقایسه کنید : کودکی، جوانی، میانسالی و پیری. مطابق با این چهار دوره زندگی انسان، چهار دوره برای خود زندگی پیشنهاد شده است. دوره نخست، معصومیت بود - زلال و ژرف مثل یک کودک، بسیار متعادل. آنها یک میز را مثال می آورند که دارای چهار پایه است، کاملا متعادل. و بعد انحطاط آغاز می شود...
