ادامه ... اکنون دیگر بودا بیاید، هیچکس او را احترام نمی کند | اشو
ادامه ...
اکنون دیگر بودا بیاید، هیچکس او را احترام نمی کند، چون از آن آدمها نیست که مدرسه ای، بیمارستانی دایر کند. او دوباره زیر درخت بدی همانطور خاموش می نشیند. نه اینکه هیچ کاری صورت نمی دهد - ارتعاشات عظیمی از وجودش ساطع است. او با نشستن در زیر درخت بدی دنیا را دگرگون می کند، اما برای دیدن آن ارتعاشات باید با آنها کوک و هماهنگ باشی، باید رشد کنی. بازشناختن یک بودا یعنی در خط بودن، در همان مسیر گام زدن. بازشناختن یک مادر ترزا بسیار آسان است؛ اینکه کاری ندارد. هر کسی می تواند ببیند که او کار خوب انجام می دهد. کار خوب کردن یک چیز است و خوب بودن یک چیز دیگر. نمی گویم کارهای خوب نکن حرف من این است: بگذار کارهای خوب از وجود خوب تو پدید بیاید ابتدا سبک پذیرشی، منفعل و غیر فعال را کسب کن. و وقتی اعماق وجودت شکفت و تو به شناخت محور انسجام درونت دست یافتی که همیشه آنجاست، مرکز همشيه آنجاست - وقتی آن مرکز را بازشناختی، ناگهان مرگ برای تو ناپدید می شود. ناگهان همه نگرانی ها محو می شود، زیرا تو اکنون دیگر نه جسمی و نه ذهن. آنگاه عطوفت و مهربانی، عشق و محبت، دعا و نیایش بر می خیزد و تو می شوی باران رحمت و برکت برای دنیا. اکنون کسی نمی داند عاقبت چنین آدمی چه خواهد شد. آیا می رود تا مثل مسیح انقلابی رباخواران را از عبادتگاه بیرون براند یا به خدمت فقرا در اید؟ یا فقط به نشستن در زیر درخت بندی و نورافشانی هایش ادامه می دهد؟ یا با تبدیل شدن به یک میرا (Meera) جلال و عظيمت خداوندی را به رقص و آواز می نشیند؟ هیچکس نمی داند. این غیر قابل پیش بینی است. در اینجا همه تلاش من این است که تو را آگاه کنم که به هیچ چیز احتیاجی نیست، هیچ چیز دیگر. در حال حاضر آنجا، در درونت آن را داری. اما باید راهها و درهایی برای کشف آن بسازی. باید حفاری کنی؛ گنج آنجاست.
