ادامه ... میل دارم فنی را به شما بیاموزم. این فنی بسیار ساده | اشو
ادامه ...
میل دارم فنی را به شما بیاموزم. این فنی بسیار ساده است، اما در ابتدا به نظر دشوار می آید. اگر امتحانش کنی، آن را ساده خواهی یافت. اگر سعی کنی و فقط درباره اش بیندیشی بسیار سخت به نظر خواهد رسید. فن این است: فقط کاری را بکن که از آن لذت می بری. اگر لذت نمی بری، آن را انجام نده. امتحان کن! زیرا لذت فقط از مرکز، از هسته وجود تو، بر می خیزد. اگر به کاری دست بزنی که از آن لذت نمی بری، ارتباطت با آن مرکز قطع می شود. شعف و شادی از آن مرکز نشأت می گیرد، نه جای دیگر. پس بگذار ملاک همین باشد و به این ملاک پای بند باش. تو داری در خیابان قدم می زنی و ناگهان تشخیص می دهی که از قدم زدن لذت نمی بری! توقف کن. همین! - این کار نباید انجام شود. در دوران دانشگاه کار من همین بود، و مردم فکر می کردند من خلم. ناگهان می ایستادم و برای نیم ساعت، یک ساعت، همانجا می ماندم. مگر اینکه دوباره احساس کنم از راه رفتن لذت می برم. استادان من چنان می ترسیدند که موقع امتحان مرا سوار اتومبیل کرده، جلوی سالن امتحان، درست پشت در پیاده می گردند و منتظر می شدند: آیا من خود را به صندلی ام رسانده بودم؟ اگر در حال دوش گرفتن احساس می کردم از آن لذت نمی برم، دیگر ادامه نمی دادم. فایده اش چیست؟ اگر غذا می خوردم و ناگهان تشخیص می دادم که لذت نمی برم، از خودن دست می کشیدم. در دبیرستان به کلاس ریاضی ملحق شدم. روز اول رفتم توی کلاس. معلم تازه دانست موضوع درس را معرفی می کرد. وسط های کلاس بلند شدم و سعی کردم بروم بیرون. او گفت: «بدون اجازه کجا می روی؟ اجازه نمی دهم دوباره برگردی» گفتم : «خیالتان راحت باشد، من دوباره اینجا بیا نیستم. برای همین هم اجازه نگرفتم. الفاتحه! من از این درس لذت نمی برم! می روم دنبال درس دیگری بگردم تا بتوانم لذت ببرم، چون اگر نتوانم لذت ببرم، به خودم زحمت نمی دهم. این شکنجه است، خشونت است».
