ادامه ... اگر توجه کرده باشید، بچه های کوچک بسیار زود یاد می | اشو
ادامه ...
اگر توجه کرده باشید، بچه های کوچک بسیار زود یاد می گیرند. اگر بچه ای در محیط چند زبانه بزرگ شود، همه آن زبانهای را فرا می گیرد. او زبان مادری می آموزد. زبانی را که پدر به آن تکلم می کند، می آموزد و زبان همسایه ها را هم می آموزد - چه بسا سه، چهار یا پنج زبان را به راحتی، بدون هیچ مشکلی یاد بگیرد. اما تو یک زبان را که یاد گرفتی، فراگیری زبان دوم بسیار مشکل می شود، چون تو از موضع عالمانه با آن برخورد می کنی. ضرب المثلی هست که می گوید به سگ نمی توان شیرین کاری های تازه یاد داد. این حقیقت دارد. اما چه چیز باعث پیری سگ می شود؟ سن جسمانی که باعث پیری نیست. چون سقراط در سنین بسیار بالا، حتی به هنگام مرگ، در حال آموختن است. بودا تا لحظه مرگ به آموختن ادامه می دهد. پس چه چیزی سگ را پیر می کند؟ دانش سگ را پیر می کند. بودا جوان می ماند، همینطور کریشنا. ما حتی یک مجسمه نداریم که محض نمونه بودا یا کریشنا را پیر به تصویر کشیده باشد. نه اینکه آنها هرگز به پیری نرسیدند! کریشنا هشتاد سال عمر کرد و خیلی هم پیر شد، اما چیزی در او برای همیشه جوان و کودک وار باقی ماند. او همیشه از موضع نادانی عمل می کرد. بنابراین در وهله اول وقتی می گویم مثل یک کودک باش، منظورم این است که تمام و یکپارچه باش. و دوم اینکه یک یادگیرنده باقی بمان. از موضع ندانستن عمل کن. این همان معصومیت است: عمل کردن از روی ندانستن. و سوم اینکه، کودک دارای این خصلت ذاتی است که اعتماد می کند و گرنه نمی تواند به حیات خود ادامه دهد. وقتی کودک به دنیا می آید، به مادرش اعتماد می کند و به شیری که می مکد اعتماد دارد، مطمئن است که آن شیر برایش مفید و مغذی است. چشم بسته به رو به راه بودن همه چیز اطمینان دارد. اعتماد او مطلق است؛ درباره هیچ چیز شکی وجود ندارد. او از چیزی نمی ترسد. اعتماد او به قدری زیاد است که مادر به وحشت می افتد - چون ممکن است کودک با یک مار بازی کند. اعتماد چنان راسخ است که ممکن است دستش را در آتش فرو کند. او ترسی نمی شناسد. این خصلت سوم کودک است. اگر بتوانی اعتماد را بشناسی، اگر از تو راه های اعتماد کردن را بیاموزی، فقط آن وقت خواهی دانست که الوهیت چیست، فقط آنگاه به این درک می رسی که حقیقت چیست. باید آن را فهمید.
