2021-11-12 16:53:02
آریگویی به واقعیت
بیشتر و بیشتر، به ابعاد مسلم زندگی آری میگویم: هر چیزی تغییر میکند و به پایان میرسد؛ کارها همیشه طبق برنامه پیش نمیروند؛ زندگی همیشه منصفانه یا بدون درد نیست؛ و آدمها همیشه دوستداشتنی، صادق، سخاوتمند یا وفادار نیستند.
این تمرین ساده و عمیق است: پرورش نگرش آریگویی، تعهدی به پذیرش چیزهایی که کنترلی بر رویشان نداریم، بدون اینکه اعتراض یا سرزنش کنیم. آریگویی انتخابی است برای احترام به واقعیت به همان شکلی که هست. تسلیم نمیشویم، بلکه خودمان را با واقعیت وفق میدهیم، یعنی با آن همسو میشویم. این رهایی از خیال باطل و طرز فکر آرزومندانه، شکلی از آگاهی است. هر کاری از دستمان برمیآید انجام میدهیم تا آنچه را تغییرپذیر است، تغییر بدهیم. بعد آنچه را تغییر نمیکند، میپذیریم. دیگر تلاش نمیکنیم دیگران را کنترل کنیم که چطور عمل کنند، بلکه به آنها اجازه میدهیم تا همانی که هستند باشند و انتخابهای خودشان را داشته باشند.
در مواجهه با مخصمههای زندگی، اجازه میدهیم اتفاقها به طور طبیعی رخ بدهند و بعد تمام تلاشمان را در جهت نفع خودمان و دیگران به کار میبندیم. وقتی مطلع میشویم که برای شغلی انتخاب نشدهایم، احساس سرخوردگی میکنیم. با این حال، این خبر باعث نمیشود که دیگر دنبال کار نگردیم. به خاطر آخرین تلاشمان، حداقل در مهارتهای مصاحبه کمی ماهرتر هستیم. همچنانکه آریگویی بیقیدوشرط را تمرین میکنیم، متوجه میشویم که دیگر نمیپرسیم: «چرا؟» یا «چرا من؟» حالا بهسادگی میگوییم: «بله، حالا چه؟» در این صورت، معلوم میشود چیزهایی که برایمان اتفاق میافتند، مصالح اولیهٔ لازم برای تکامل شخصیمان هستند، عواملی که ما را به آدمهایی عمیق، باشخصیت و دلسوز تبدیل میکنند.
احساساتمان را بدون سرزنش یا پرخاش ابراز میکنیم و حس بد همراهش از بین میرود. آریگویی به زندگی به همان شکلی که هست، معنایش این نیست که هیچ وقت به خاطر زندگیهایمان احساس سرخوردگی یا ناراحتی نمیکنیم. آریگویی یعنی هر اتفاقی بیفتد، موضعمان این است که همواره تجربهمان را میپذیریم و با مهربانی با آن برخورد میکنیم.
- دیوید ریکو
تعهدات روزمره: انتخاب یک زندگی عاشقانه ، واقع گرایانه و پذیرفته شده
ترجمه: میترا دانشور
گروه آموزشی فلسفه اگزیستانسیالیسم
@phenomenology_existentialism
48 views13:53