نقد آن نیست که بگویی امورْ آن‌گونه که هستند درست نیست. نقد | فلسفه
نقد آن نیست که بگویی امورْ آن‌گونه که هستند درست نیست. نقد یعنی توجه به آن نوع تصورات و فرضیات، آن شیوه‌های تفکرِ آشنا و قطعی که به چالش کشیده نشده و موردِ سنجش قرار نگرفته‌اند، تا به سوی آن روال‌هایی که پذیرفته‌ایم رها نشوند و دست نخورده باقی نمانند.
ما باید خود را از تقدیس امر اجتماعی به مثابهِ تنها واقعیتْ خلاص کنیم و به زایدْ قلمداد کردنِ اهمیت اندیشه در حیات انسان و روابط انسانی خاتمه دهیم.
اندیشه مستقل از سیستم‌ها و ساختارهای گفتمانْ موجودیت دارد. اندیشه چیزی است که اغلب پنهان است، اما همیشه به رفتارهای روزمره جان می‌دهد. حتی درون نهادهای ابلهانه اندکی اندیشه حضور دارد، همیشه حتی در درون رفتارهای خاموش هم اندیشه وجود دارد.
نقد چیزی است از جنس بیرون راندن آن اندیشه و تلاش برای تغییر آن: نشان دادنِ اینکه چیزها آن اندازه که فرد گمان می‌کند بدیهی نیستند، درکِ اینکه آنچه به مثابهِ امرِ بدیهی انگاشته می‌شود دیگر آن طور پذیرفته نیست. نقد کردن چیزی است از جنسِ دشوار ساختنِ حرکات و رفتارهای سرسری و سهل.
