هراکلیتوس از اهالی افسس Efessos از شهرهای یونانی آسیای صغیر بود.
در سالهای 535 تا 475 قبل از میلاد مسیح می زیست.
از خانواده ای اشرافی بود اما از مردم کناره می جست.
دلیل اینکار را خودش عدم تحمل مردم که در بلاهت محض می زیستند ،می دانست .
سخنانش بسیار دشوار فهم بود .
وی مبتدای هر چیز را #لوگوس می دانست. که جوهری شبیه به آتش بود.
لوگوس عبارت است از گونه مشخصه ساختاری مشترک برای همه اشیا طبیعی
این تحلیل پیش از این توسط #آناکسیماندروس هم به کار رفته بود .
از نظر هراکلیت لوگوس تضمین کننده تعادل و پیوستگی فرجامین دگرگونیهاست.
هراکلیتوس مورد توجه سه فیلسوف مدرن قرار گرفت .
#هگل در درسهای تاریخ خود معتقد بود هراکلیت #دیالکتیک را بعنوان اصل فلسفه خود برگزیده بود.
#هگل می گفت :
در اقیانوس عظیم و وسیعی حرکت می کردم. ناگهان به قطعه ای از خشکی رسیدم برایم شگفت آور بود صفات نو و بدیع در آن یافتم. این جزیره قطعات اندک برجای مانده از هراکلیت بود.
و #مارکس بر این باور تاکید داشت که به غیر از ارسطو که به گفته او مهم ترین فیلسوف عهد باستان است, باید از هراکلیت نام برد . که پیش از #ارسطو می زیست
او را فیلسوف تاریکی و ابهام نام نهاده اند. به همین سبب بسیار مورد توجه #نیچه قرار گرفت.
سخن مشهور هراکلیتوس：
امكان ندارد كه دوبار در رودخانه‌يِ واحدي گام گذاشت و دوبار موجودي فاني را در شرايطي يكسان لمس كرد... ما در رودخانه‌هايِ واحدي پا مي‌گذاريم و نمي‌گذاريم، ما هستيم و نيستيم.
#هراکلیتوس #تاريخ_فلسفه_راتلج
«همه چيز جريان دارد.» اين يكي از مهمترين، ايده‌ها در طولِ تاريخ فلسفه است و پس از او، تأثيرِ به سزايي بر هگل و نيچه گذاشت. هراكليتوس، جهان و انسان را دائماً در حالِ حركت مي‌دانست و پيشرفتِ اين ايده، بعدها منجر به پديدآمدنِ #ديالكتيك هگل و مفهومِ «شَوَند» در نزدِ نيچه شد. افزون بر اين، هراكليتوس را پدرِ «نگاهِ تاريخ‌مند»، در فلسفه مي‌دانند. وي براي نخستين بار اعلام كرد كه: «بايد هر امري را در زمينه و زمانه‌يِ خود سنجيد.» اين بدان معناست كه ممكن است انجامِ يك كار، در يك زمان، بسيار پسنديده و انجامِ همان كار، در زماني ديگر، نامناسب جلوه نمايد.
