راستی چرا باستان گرایان سالروز آزادی یهودیان از اسارت را جشن ب | پاسخ به شبهات و شایعات۲۰۲۳
راستی چرا باستان گرایان سالروز آزادی یهودیان از اسارت را جشن بگیرند در حالی که یهودیان روز قتل عام ایرانیان را جشن می گیرند؟(عید پوریم) آیا جا ندارد که باستان گرایان به همان اندازه که عرب ستیز هستند، یهودستیز هم باشند؟! http://mshrgh.ir/148648 https://www.adyannet.c
om/fa/news/24610
پاسخ شبهه «غذا» در فارسی همان «غذاء» در زبان عربی است که به معنای خوراک، خوردنی و نوشیدنی است. بنابراین، نمیتوان ادعا کرد که این واژه برای تحقیر ایرانیان به آنان آموخته شده. غذا یعنی آنچه که خورده می شود و آنچه بدن با آن نیرو می گیرد چه خوردنی باشد چه نوشیدنی. (لسان العرب، ج ۱۵، ص۱۱۹) منظور از غذا خوردنی و نوشیدنی و شیر است.(کتاب العین، ج ۴، ص ۴۳۹) غذا یعنی آنچه بدن به آن نیرو بگیرد و از خوردنی و نوشیدنی ها باشد. (القاموس المحیط، ج۴، ص۳۶۹) این واژه در احادیث هم به معنای خوراکی استفاده شده است: امام صادق (ع) می فرمایند: كل شيء يكون غذاء الإنسان في مشربه و ملبسه فلاتجوز الصلاة عليه؛ هر چه که از غذای انسان باشد چه خوردنی و چه نوشیدنی، نماز روی آن جایز نیست. (وسائل الشيعة، ج۵، ص۳۴۶.)
در زبان عربی، «غذی» (با الف مقصور) به معنای ادرار شتر است نه «غذاء».
پاسخ شبهه «تن» به معنی «جسم» است که به راحتی میتوان برای حیوانات نیز استفاده کرد. •«نفر» در زبان عربی برای شمارش انسان به کار میرود. همانطور که در قرآن نیز برای انسان به کار برده شده است: وكان له ثمر فقال لصاحبه وهو يحاوره آنا أكثر منک مالا وأعز نفرا(کهف/۳۴) (صاحب این باغ، درآمد فراوانی داشت؛ به همین جهت، به دوستش در حالی که با او گفتگو می کرد چنین گفت: «من از نظر ثروت از تو برتر، و از نظر نفرات نیرومندترم!») • و اگر به لغت نامه های عربی نیز مراجعه کنیم در خواهیم یافت که «نفر» برای شمارش انسان ها به کار میره گذشته از این، برای شماره شتر و نخل نیز به کار می رود. در گذر ۱۴۰۰ سال هیچ لغت شناسی اعم از عرب و عجم بدین امر ایرادی نگرفتند. همانگونه که می گوییم: «سر انسان»، «سر شتر»، «سر گوسفند» و در همه این واژگان، کلمه «سر» مشترک است، این به معنی توهین به انسان نیست. انسان نیز در سیکل طبیعت، جزو حیوانات محسوب می شود، همانطور که در علم منطق، انسان به «حیوان ناطق» تعریف می شود. پاسخ شبهه در ایران باستان، طبق آیین زرتشت، سگ موجودی مقدس است پس نباید از این قضیه ناراحت باشید. در اوستا، سروش یشت هادخت، بند ۷ آمده است که زرتشتیان باید مانند سگی که گرد چوپان میچرخد، دور فرستادگان اهورامزدا بچرخند! (اوستا، ترجمه دکتر دوستخواه، تهران: انتشارات مروارید، ۱۳۹۱، ج ۱، ص۳۹۱؛) پارس در اصل پارث بوده. این کلمه در زبان های دیگری همچون زبان سنسکریت به پاتره patra، در اوستایی به صورت پاثره pasra و در سغدی به پارث pars آمده و در هر سه تا زبان هم به معنی مراقبت، بیداری، نگهبانی و محافظت بوده است؛ و چون کار سگ نگهبانی از گله و خانه بوده است، آوای او را پارث گفتند یعنی سگ بیدار است و نگهبانی می دهد. از آن جایی که ایرانیان بعدها واجهای «ث» و «س» را یکسان بر زبان آوردند، پارث را به نادرست، پارس نوشتند. پس پارس کردن به معنی نگهبانی دادن است. (فرهنگ واژگان اوستایی، ج ۲، ص ۹۰۵) https://virgool.io/ @roya-taheri/dog-barking-word-x6alfnn75csu
پاسخ شبهه هیچ مستندی وجود ندارد که نشان دهد این ضرب المثل توسط اعراب تولید شده باشد. ضمن اینکه نگارش شاهنامه در قرن پنجم پایان یافته. یعنی در دوران ساسانیان و غزنویان که حاکمان ایرانی مسلمان بودند و دوران نزاع های عرب و عجم کمرنگ شده بود. برخی ادیبان معنای این ضرب المثل را معنایی معکوس دانسته اند. یعنی در جایی که یک کار عاقبت خوشی ندارد، می گویند شاهنامه آخرش خوش است. یعنی نتیجه خوش آیندی از این کار نخواهی دید. برخی ادیبان دیگر نیز، این ضرب المثل را ناظر به محتوای اصلی شاهنامه دانسته اند؛ طبق این دیدگاه خوش بودن پایان «شاهنامه» مربوط به حمله ی اعراب و شکست ساسانیان نیست، بلکه به پیروزی نهایی پهلوانان ایرانی بر لشکر توران اشاره دارد که البته این پیروزی در قسمتهای میانی «شاهنامه» و در بخش پهلوانی آن است و به آخر «شاهنامه» که مربوط به بخش تاریخی می شود، ربطی ندارد.
پاسخ شبهه مقدمه ضروری: اولا: بحث ما علمی است و تمام سخنان با منبع ذکر شده است پس لطفا به کسی بر نخورد. بحث علمی را به روش علمی پاسخ دهید نه با توهین ثانيا: غرض ما تحقیر یک نژاد و برتر دانستن نژاد دیگر نیست بلکه ما می خواهیم بگوییم که همه‌ی نژادها و همه قوم ها خوب و بد دارند و نباید تلاش کنیم یک قوم و نژاد را بر سر قوم و نژاد دیگر بکوبیم.
