ما که در اردوگاه كار اجباری زندگی ميكرديم، به چشم می‌ديديم مرد | دکتر علی میرآقایی
ما که در اردوگاه كار اجباری زندگی ميكرديم، به چشم می‌ديديم مردانی را كه به كلبه‌های ديگر می‌رفتند و ديگران را دلداری میدادند و آخرين تكه نانشان را هم به آن‌ها می‌بخشيدند.
درست است كه شمار اين مردان زياد نبود، امّا همين هم ثابت می‌كند كه همه چيز را می‌توان از یک انسان گرفت مگر یک چيز: آخرين آزادی بشر را در گزينش رفتار خود در هر شرايط موجود و گزينش راه خود.
