اغلب در اتاق درمان با زوج‌هایی مواجه می‌شوم که هر کدام با استف | دکتر علی میرآقایی
اغلب در اتاق درمان با زوج‌هایی مواجه می‌شوم که هر کدام با استفاده از لفاظی های بی‌شمار و به دور از انصاف باور دارند که ریشه تمام مشکلات طرف مقابله و هیچ جایی برای اشتباهات خود باز نمی‌کنن. عملکرد اونا مثل قرار گرفتن در یک میدان مبارزه به دور از اخلاقه و از هر حربه ای استفاده می‌کنن تا ما با اونا برای شماتت طرف مقابل هم صدا بشیم. اونا فراموش می‌کنند که یه زمانی وقتی فرد مقابل وارد زندگیشان شده، با خودشون گفتن آها این خودشه، این دقیقا همون کسی که همیشه دنبالش بودم.
اوایل رابطه اون آدم خیلی جذاب میشه، مدام دلتنگش میشی، رویا مى بافى باهاش و آینده رو با کلی زرق و برق بارها و بارها باهش تصور میکنی. تو این زمان هورمون‌های عاشقی هم تو اوج قرار دارن. زمان مى گذره و پرده‌ها کنار می‌رن و واقعیت‌های وجودی آدم‌ها یواش یواش هویدا میشن، بعد حس مى کنى این آدم، اون آدمى که شناخته بودی و میخواستی نیست! حالا فکر میکنی کلى دروغ گفته، کلى فیلم بازى کرده، سر قول و قرارش نیست و... از خودت میپرسی چه اتفاقی افتاد؟ اون بازیگر ماهرى بود یا من نتونستم تشخیص بدم؟ حالا بهترین زمانه که شروع کنی نقش قربانی رو ایفا کردن و خودتو سرزنش کنی...
اما اغلب داستان به این سادگی‌ها نیست. پاسخ به این سوال مساله رو خیلی شفاف میکنه ایا اون آدم قرار بوده بیاد خلاهاى عمیق وجودى ما رو که به سبب آسیبهاى شخصى مثل تنهایی، نیاز به مراقبت شدن، توجه، محبت، حس ارزشمندی و کفایتمندی و دوست داشته شدن، پول و... هست را پر کنه؟ وقتی هدف ناخودآگاه ما از رابطه برطرف کردن این خلاها هست، تمام ذهنیت ما بر همین موضوع متمرکز میشه و دیگه نمی تونیم واقعیت ها را ببینیم. واقعیت‌هایی که شامل دیدن نقایص خودمون و طرف مقابلمون هست.
پس وقتی ما به جایی شماتت طرف دیگر، رو خودمون متمرکز بشیم، و باور داشته باشیم که خودمون هم در خراب شدن رابطه سهم داریم، اون وقته که دیگه دنبال مقصر نمیگردیم، و وقتی که دنبال مقصر نگردیم داریم به مقصد میرسیم.
فراموش نکنید بیشتر خرابکاری‌ها و اشتباهات تو رابطه را کسی به وجود میاره که قاطعانه ادعا میکنه منبع مشکلات طرف مقابله!
