#بازنشر #یادداشت_شفاهی توصیه‌های مهم برای لحظات پایانی رمضا | مفتی محمدقاسم قاسمی
#بازنشر #یادداشت_شفاهی
توصیه‌های مهم برای لحظات پایانی رمضان‌المبارک
مفتی محمدقاسم قاسمی حفظه‌الله
به آخرین لحظات ماه مبارک رمضان نزدیک می‌شویم. باید در فرصت باقیمانده به چند عمل، خوب توجه کنیم. خودم و شما را به آن‌ها توصیه می‌کنم:
1. شکر خداوند متعال؛ خداوند متعال را شکر کنیم که این رمضان را نصیب ما کرد. شکر بر اینکه توفیق عبادت، نماز، تراویح و روزه پیدا کردیم. شکر، بزرگ‌ترین عبادت است. الله متعال از بندگانش «شکر» می‌خواهد. دین دو بخش دارد: یک بخش «شکر» و بخش دیگر «صبر» است؛ لذا خداوند متعال را بر تمام نعمت‌هایی که به ما عنایت کرده است؛ از دین، اسلام، پیامبر، مال، عزت و راحت «شکر» کنیم. همۀ این نعمت‌ها را در ذهن حاضر کرده و شکر کنیم که خدایا ما شایستگی آن‌ها را نداشتیم. این‌ها همه لطف تو بوده است. ما در شکرگزاری نعمت‌های تو کوتاهی کردیم، ما را معاف کن.
2. استغفار و توبه؛ گناه تنها با آمدن رمضان معاف نمی‌شود، بلکه با توبه معاف می‌شود. برای تمام گناهان مخصوصا گناهان کبیره و «حقوق مردم» باید خوب توبه و استغفار صورت بگیرد. حقوق مالی بندگان پرداخت شوند. طوری نباشد که رمضان بگذرد و گناهان ما باقی باشند. آن‌وقت خدای‌نکرده دعای بد و هلاکتی که جبرئیل کرد و حضرت رسول صلی‌الله‌علیه‌وسلم «آمین» گفت، شامل حال ما می‌شود؛ لذا جداً توبه و استغفار کنیم. هزاران بار استغفار بخوانیم. بارها با احساس ندامت و شرمندگی و اضطرار و قصور «صلاة التوبة» بخوانیم. حضرت استاد مفتی محمدتقی عثمانی حفظه‌الله، در مورد استغفار سه نکته را ذکر کردند: یکی اینکه خدایا در شکر نعمت‌هایی که تو عنایت کردی کوتاهی شد؛ دوم اینکه خدایا در عبادات‌مان حق عبادت را به‌جا نیاوردیم. حق روزه، تلاوت، دعا و حق فرصتی که در اختیار داشتیم ادا نشد؛ سوم اینکه خدایا ما حق عظمت تو را به‌جا نیاوردیم.
3. دعا برای هدایت و استقامت؛ خدایا توفیقات و برکاتی که در رمضان نصیب ما شد، توفیق بده که در این راستا استقامت کنیم. امام ابن قیم رحمه‌الله فرموده است که بهترین دعا این است که آدم برای هدایتش بکند و بعدازآن برای عافیتش؛ لذا از خدا «عافیت»، «هدایت» و «استقامت» بطلبیم. «الإستقامة فوق ألف کرامة» استقامت بالاتر از هزار کرامت است. نباید ما بعد از رمضان به حالت اولیه برگردیم. لذا از همین الآن باید از خدا استقامت بطلبیم.
4. دعا برای جهان اسلام؛ امروز امت پریشان و گرفتار «کرونا» و مصایب و مشکلات دیگر است. ما وقتی قرآن را می‌خوانیم می‌بینیم که همه‌چیز به اذن خداوند پیش می‌آید. ما مؤمن هستیم، «مادی‌گرا» نیستیم. این مشکلات و آفات برای این هستند که انسان‌ها به‌سوی خدا برگردند، تغییر کنند، تحولی بیاید. سؤال این است که آیا با آمدن این مشکلات در ما و جامعۀ ما تحولی آمد؟ در جهان اسلام تحولی آمد؟ هنوز این ویروس دارد بیداد می‌کند و بیشتر می‌شود؛ لذا ما برای خودمان و جهان اسلام دعا کنیم. امت اسلامی پریشان است، همه‌جا بی‌عدالتی، مظلومیت و نگرانی هست. دعا کنیم خداوند در همۀ کشورهای اسلامی تحول مطلوبی بیاورد، هدایتی بیاورد، انسان‌هایی را روی کار بیاورد که واقعا شریعت و دین الهی را اجرا کنند و سبب هدایت شوند. خداوند مجددان و مصلحانی به‌وجود بیاورد و ما را هم در راستای آن، فعالیت نصیب کند. برای خود، آیندگان و گذشتگان اعم از اساتید و بزرگان و آبا و اجداد دعا کنیم. برای نسل آیندۀ خود دعا کنیم که دچار فقر نشود، دچار کفر، انحراف فکری و اعتقادی نشود، دچار بی‌حیایی و بی‌عفتی نشود. صمیمانه از خدا بخواهیم. این ماه، ماه دعاست. این لحظات باقیمانده را با دعا، استغفار و شکر قدر بدانیم. این لحظات گنج هستند. گنج دارد به پایان می‌رسد. مبادا ما کم بیاوریم. مبادا از محرومان و کم‌نصیبان بشویم. نکتۀ پایانی اینکه اگر در شرایط فعلی که در جهان اسلام حاکم است از تشتت، تفرق، کرونا و آفات دیگر توبه نکنیم، بیم آن خواهد بود که با آفتی بزرگ‌تر و مصیبتی سخت‌تر دچار شویم. مبادا در جان و مال‌مان، در منطقه و کشورمان با مشکل بزرگ‌تری مواجه شویم؛ بنابراین باید خود را محاسبه کنیم و توبه کنیم و کاملا به‌سوی خدا برگردیم. و لاحول و لاقوة إلا بالله.
