در آغاز هرکار، سخت باشد یا آسان، باید رجوع إلی‌الله صورت بگیرد. از خداوند بخواهیم انجام کار را برای ما آسان کند و آن را به درگاه خویش بپذیرد.
در این زمان فرستادن بچه‌ها به مدارس دینی واقعا همت بزرگی می‌طلبد. تحصیل علم و بعد از آن خدمات و فعالیت‌های دینی سختی‌ها و مشکلات خودش را دارد. باید مردم را تشویق کنیم که فرزندان‌شان را به مدارس بفرستند. اهمیت و فضیلت تحصیل علم را بیان کنیم.
طلابی که به مدارس مراجعه می‌کنند باید مورد اکرام و اعزاز قرار بگیرند. باید عظمت طلاب و اهمیت نیت و کارشان در دل ما باشد. باید طبق حدیث پیامبر اکرم، صلی‌الله‌علیه‌وسلم، به آنان «مرحباً بوصیة رسول الله» بگوییم. مولانا ابرارالحق می‌فرمود: طلاب محسن «معاش» و «معاد» ما هستند. سبب خیر و برکت در دنیا و آخرت ما می‌شوند.
امکان دارد یک وقت طلبه‌ای دچار اشتباه شود، باید اشتباه او را در چارچوب احترام و دلسوزانه اصلاح کنیم. نباید برخورد از روی غرض و ضدیت باشد. مطمئن باشیم که خداوند از احوال دل‌ها آگاه است.
در آغاز سال تحصیلی معمول است که تعدادی از طلاب برای درخواست معرفی‌نامه و انتقال به مدرسه‌ای دیگر مراجعه می‌کنند. اگر ماندن آن‌ها را در مدرسه قبلی به‌صلاح و در جهت رشد آن‌ها می‌دانیم، پس توجیه‌شان کنیم. اگر کسی پذیرفت که چه بهتر، اما اگر اصرار داشت که معرفی‌نامه بگیرد با او همکاری کنیم و نباید از دادن معرفی‌نامه خودداری کنیم. فکر نکنیم اگر یک طلبه به مدرسه‌ای دیگر برود مدرسه ما تعطیل می‌شود.
همه مدارس را باید مدرسه خود بدانیم. نسبت به همه خیرخواه باشیم و برای پیشرفت‌شان دعا کنیم. اگر این ویژگی در ما هست، نشان می‌دهد که «مخلص» هستیم.
در آغاز سال تحصیلی از خداوند بخواهیم که طلاب خوبی به ما عنایت کند. افرادی که برای امت مفید باشند و بتوانند فردا مقتدا و پیشوای امت قرار گیرند و منشأ خیر و برکت برای جامعه باشند.
برای پیشرفت مدرسه لازم است که تمام اساتید و کارکنان همدل و همفکر باشند و فراتر از مسئولیت شخصی خویش کار کنند. همین‌طور همه باید سعی کنند که پایبند نظم و انضباط باشند و به قوانین مدرسه احترام بگذارند.
باید در مدارس در زمینه‌های مختلف آموزشی و تربیتی دنبال ابتکار باشیم. مدرسه‌ای که در آن ابتکار نباشد، دچار «رکود»، «خمود» و «جمود» می‌شود.
