«دو اعتراف بزرگان سازمان» ۱. نامهای ناشناس در باب اعترافا | راوی
«دو اعتراف بزرگان سازمان»
۱. نامهای ناشناس در باب اعترافات غیر رسمی سازمان مجاهدین خلق به عاملیت انفجار دفتر نخست وزیری، میتوان به مطلبی که چندی پس از حادثه ۸ شهریور در نشریه مجاهد منتشر شد اشاره کرد.
این نشریه نام نویسنده مطلب را ذکر نکرده بود اما تاکید داشت که او «یکی از قهرمانان عملیات ویژه» است. او کسی نبود جز «مسعود کشمیری!»
نویسنده در ابتدای این نامه پس از مدیحهگویی برای مسعود و مریم رجوی، مطالبی رو بیان میکنه که از خصوصیاتی بیان میکنه از ویژگیهای مسعود کشمیری است.
در وهله اول به محل کار خود اشاره دارد و میگوید: «من بنا به مسئولیتم، سالها در حساسترین ارگانهای اصلی اطلاعاتی رژیم بودهام.»
دوم اینکه به ماجرای نفوذش در دفتر نخست وزیری میپردازد و تاکید میکند: «قسمتی که به آنجا نفوذ کرده بودم[شورای امنیت کشور] برای همه ارگانهای رژیم اعم از دادستانی، کمیتهها، سپاه، آموزش و پرورش، جهاد سازندگی، جهاد دانشگاهی و رادیو تلویزیون، در آن مقطع، لازم الاتباع بود.»
او در ادامه این نامه تفصیلی چهار اشاره دیگر از جمله «مسئولیتش در رابطه با مبارزه با نفوذیهای سازمان»، «طرح فرار و تعویق انفجار نخست وزیری»، «مسئولیت کشف و بمباران ایستگاه رادیو مجاهد» و «طرح انفجار در نخست وزیری» را هم مطرح میکند که با استفاده از آنها میتوان فهمید نگارنده نامه شخص مسعود کشمیری است.
۲. مسعود رجوی: کاخ الیزه و کاخ سفید در جریان عملیات انفجار نخست وزیری بودند.
از سوی دیگر مسعود رجوی در سال ۱۳۷۸ در یک جلسه محرمانه با «ژنرال حبّوش» رئیس سازمان امنیت صدام به انفجار دفتر نخست وزیری و ساختمان حزب جمهوری توسط سازمان مجاهدین خلق رسماً اعتراف میکند.
البته فیلم این ملاقات و سایر دیدارهای مقامات امنیتی عراق با رجوی که بطور محرمانه ضبط میشده است، در جریان حمله آمریکاییها به عراق و سقوط صدام در دسترس مردم قرار گرفت.
رجوی در این دیدار از تبلیغات برخی رسانههای غربی به دلیل تروریست نامیدن سازمان مجاهدین خلق گلایه میکند و یادآور میشود که مقامات ارشد آمریکا و فرانسه از عملیاتهای ویژه سازمان[انفجار نخست وزیری و ساختمان حزب جمهوری] اطلاع کامل داشتهاند.
او در این جلسه خطاب به حبّوش میگوید: «همانگونه که اطلاع دارید من در سالهای ۱۹۸۱ تا ۱۹۸۶ در پاریس بودم. در آن سالها دشمنی به اینگونه با ما نبود و به ما تروریست نمیگفتند.
هر چند که کاخ سفید و کاخ الیزه میدانستند، با کاخ الیزه هم ارتباط داشتیم، میدانستند که چه کسی حزب جمهوری را در ایران منفجر کرد و چه کسی و چرا عملیات علیه رییسجمهوری و علیه رییسالوزرای ایران انجام داد. آنها میدانستند و خوب هم میدانستند ولی صفت تروریست هم به ما نزدند!»