کریم نیکونظر: «انسان برای شكست خوردن ساخته نشده.» ساده نيست آد | رادیو تراژدی

کریم نیکونظر: «انسان برای شكست خوردن ساخته نشده.» ساده نيست آدم به اين جمله‌ی سانتياگو، ماهيگير «پيرمرد و دريا» ايمان داشته باشد و فكر كند انسان واقعاً هيچ‌وقت شكست نمی‌خورد. دروغ چرا، من اين جمله را از سر ناچاری مي‌گويم، معمولا به جوان‌ترها كه هنوز اميدوارند و فكر می‌كنند می‌توانند دنيا را عوض كنند. شايد بشود، نمی‌دانم. اما هر وقت اين را می‌گويم يا جايي می‌نويسمش فكر مي‌كنم چه‌ چيزهايی براي نسل بعد به جا مانده، چه‌چيزی جز هراس ناشی از خشونت، عادی‌سازی ترس و عقب‌نشينی از آرزوها؛ چه چيزي جز زمين‌های خشك، خاك‌های فرسوده، جنگل‌های تراشيده‌شده، هورها و درياچه‌های خشك‌شده، رودخانه‌های تغييرمسيرداده و درياهای بدون ماهی.
اما همان‌ موقع دوباره ياد «پيرمرد و دريا» می‌افتم و جمله‌ی طلايی نجف دريابندری در تفسیر آن: «در جهان هستی، عنصرِ شريف و مثبت راهش به‌هيچ‌وجه هموار نيست و سرگذشتِ آن هميشه سرگذشت شهادت است.» همين است ديگر؛ دنيا دنيای تناقضات و تعارضات است، دنيايی است كه می‌خواهد نااميدت كند، شكستت دهد. اما همين شكست هم گاهی پيروزی است، آگاهی‌بخش است.
من اما وسط اين‌همه تناقض و احساسات متفاوت، ميان اين همه علامت سؤال و هزارجور عامل نااميدي فكر مي‌كنم به نسل بعد و به نسل‌های بعدتر؛ به نسلی كه محافظه‌كار نيستند و فكر می‌كنند می‌شود زندگی را جور ديگری ساخت. من خودم دل بسته‌ام به آن دخترانی كه ديگر آزار مردها را مخفی نمی‌كنند و اعتراض می‌كنند، به پسران و دخترانی كه از افشاي فساد نمی‌ترسند، به آن جوان‌هايی كه بهتر از صدها جوان پول‌دارِ شهرهای بزرگ درس می‌خوانند و در كنكور از همه‌‌ جلو می‌زنند. به آن معلم‌هايی دل بسته‌ام كه در روستاها به بچه‌ها، با شناسنامه و بی‌شناسنامه درس می‌دهند، به آنها که براي این کودکان مدرسه و کتابخانه می‌سازند، به آن‌هايی دلخوشم كه فكر می‌كنند حق دارند اعتراض كنند به زندگی بی‌كيفيت‌شان و جواب بخواهند بابت زجری كه مي‌كشند. دلم می‌خواهد اميدوار باشم به آن‌ها...

بخشی از مقدمه‌ی شماره‌ی پنجم کتاب تراژدی
خرید از
Radiotragedy.com
ارسال تا پنج‌شنبه رایگان است.