2021-10-14 13:20:21
۳.ایگو شروع به ارتباط گرفتن با ابژه میکند. از همان ابتدا با مادری کردن به اندازه کافی خوب ، کودک سوژه ی کام بردن از غرایز نمیشود مگر آنجایی که مشارکت ایگو وجود داشته باشد. در واقع اینجا مسئله رضایت کودک نیست بلکه به کودک فرصت داده میشود تا ابژه را پیدا کند و با آن کنار بیاید (پستان بطری شیر و غیره ).
وینیکات در اینجا به نوزادی اشاره می کند که مادرش به نیاز او پاسخ می دهد اما نه قبل از اینکه او ( کودک) اشارهای بکند، به این ترتیب نوزاد احساس می کند که مسئول دریافت نیازهای خود است.
باید درک کرد که وقتی به ظرفیت سازگاری مادر اشاره می شود تنها بخشی از توانایی او در ارضاء رانهی دهانی نوزاد مانند تغذیه لذت بخش مربوط میشود. آنچه در اینجا مورد بحث قرار می گیرد همراستا با این رسیدگی است. در واقع میتوان رانهی دهانی را ارضا کرد و با این کار عملکرد ایگوی نوزاد (ego-function) را نقض کرد.
خشنودی حاصل از تغذیه می تواند اغوا کننده باشد ولی اگر که تحت پوشش عملکرد ایگوی نوزاد قرار نگیرد، می تواند تروماتیک باشد.
این جنبه ازتغذیه نوزاد توسط وینیکات در 1905 در مقاله ی رشد هیجانی اولیه، مطرح شد. او مراجع آقایی را مطرح کرد که ازترس اصلی او رضایت مندی (satisfaction) بود: "من دلیل دیگری را ذکر می کنم که باعث می شود نوزاد از رضایت مندی خود خشنود نباشد. نوزاد احساس می کند محو شده است. می توان گفت ، او قصد داشت یک حمله آدم خوارانه
(cannibalistic attack)
انجام دهد ولی این مورد توسط یک افیون، معوق شده است. در بهترین حالت می تواند حمله را به تعویق بیندازد.
ناخشنودی از رضایت مندی یکی از پارادوکسهای مهم وینیکات است و مرتبط با مادری است که نمی تواند از نیاز بی رحمانه نوزاد خود جان سالم به در ببرد.
نابراین ، این نوع "محو شدن" منجر به تحریف ایگو می شودزیرا یکپارچگی را مختل می کند.
#روانکاوی
#دونالد_وینیکات
#یان_آبرام
#زبان_وینیکات
#ایگو
#ابژه
#یکپارچگی
#The_Language_of_Winnicot
#Integration
#personalization #depersonalization
کانال روانکاوی روان پژوه
@ravanpajooh87
@ravanpajooh87
187 views10:20