عکس نگاشت تاریخی/۷۲ یک: حیات سیاسی مرحوم سید محمود دعایی، | محمدرضا کائینی
عکس نگاشت تاریخی/۷۲ یک: حیات سیاسی مرحوم سید محمود دعایی، فراز و نشیب ها و ناگفته هایی فراوان دارد. نکته هایی که شاید بسا دوستان و مرثیه خوانان اکنون او، از آن بی خبرند! وی اساسا از معدود مخازن اسرار امام خمینی و دوران نهضت اسلامی بود. نمیدانم که تفصیل خاطرات خویش را، در جایی ثبت کرده یا خیر؟ بی تردید اگر مستندسازی در آینده، حقیقت زندگی دعایی را بسازد، اثری دراماتیک خلق کرده است! با این همه کردار او برای ناظران و محققان موشکاف، یقین آور بود که وی همواره در رویکردهایش، به امام، رهبری و نظام اسلامی وفادار بوده است، البته بر اساس تلقی خویش. دو: شناخت این قلم از دعایی، همزمان با آغاز شناخت او از امام خمینی و انقلاب اسلامی است. از مقطعی به بعد، دهها مصاحبه منتشر شده یا نشده و گعده با او داشتم. مخصوصا از وقتی که وی ساختمان جدید موسسه اطلاعات را افتتاح و در آن یک قهوه خانه سنتی نیز تاسیس کرد! اخلاقی جذاب داشت و موقعیت های طنز نیز، فراوان می آفرید. احتمالا بسا کسان، او را به همین دلیل دوست دارند. سه: این قلم می توانست در این ساعات، به تحلیل شخصیت مرحوم دعایی، یا ذکر خاطراتش از وی بپردازد. با این همه ترجیح داد تا در این موسم، تصویر ذیل آمده را منتشر سازد: عکسِ آخرین نگاه او به پیکر امام، که بر فراز دست ها از مصلای تهران، به سوی بهشت زهرا می رود. این واپسین دیدار وی با مردی است، که تمامی شور و جوانی خویش را، به پای او و آرمان هایش ریخته و هم از این روی در دهه های چهل و پنجاه، جمله پُل های پشت سر را خراب کرده است! تقدیر چنین بود که دعایی در سی و سومین سالگشتِ آن وداع تاریخی، روی از جهان برگیرد و رهسپار ابدیت گردد. روحش شاد. @rkaeini
