پانزده سال پیش، کمینه ای در وبال یک فضاحت، که خود و رفقایش خلق | محمدرضا کائینی
پانزده سال پیش، کمینه ای در وبال یک فضاحت، که خود و رفقایش خلق کرده اند، می مانَد. اول به" کی بود؟ کی بود؟ من نبودم!" یا "خوردم، نخوردم" می افتد و می بیند که کار را خراب تر کرده و نهایتا هم، فرار از کشور را برمی گزیند. مدتی گم و گور بود، تا هوا برش می دارد، که با عنکبوتِ سیاه نمایی از دین و وطن، به صحنه برگردد و احتمالا به فرهنگ و مردمی که نزد آنان بی آبروست، دهن کجی کند! غافل از آنکه تاریخ و موضوع مصرف خود را، به شدت محدود کرده است! به شهادت موارد مشابه، از این پس تنها در این جنس معرکه ها، به دنبالش خواهند فرستاد! بله، آدم ها حق تعیین سرنوشت دارند! به نظرم اگر در ایران می ماند و با مشکلات فیلمِ پخش شده اش می ساخت، شرافتمندانه تر از آن بود تا برود و با این فیلم ها بسازد! موضوع به قدری مهوع است، که ثناخوان های حرفه ای این جوایز هم، ترجیح داده اند تا زبان به دهان بگیرند! @rkaeini
