مجله بین المللی پژوهش ملل مقاله 3. دوره هفتم، شماره 76، خر | مجله بین المللی پژوهش ملل International Journal of Nations Research
مجله بین المللی پژوهش ملل
مقاله 3. دوره هفتم، شماره 76، خرداد 1401
جایگاه قلمرو نظریه تقصیر در حقوق ایران با تأکید بر قوانین جزائی
دریافت: 01 اردیبهشت 1401 | انتشار: 30 خرداد 1401
نازنین عباس پور ایکدر (کارشناسی‌ارشد حقوق خصوصی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد قشم)
علیرضا مظلوم رهنی (استادیار، دکتری حقوق، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد شهرقدس)
چکیده امروزه در اکثر نظام‌های حقوقی دنیا این بحث مطرح است که نباید هیچ ضرری بدون جبران باقی بماند از این‌رو مبانی نظری بسیاری در این راستا مطرح شده است از جمله آنها می‌توان به نظریه ایجاد خطر، نظریه مختلط، نظریه تضمین حقوق و نظریه تقصیر اشاره نمود. از این‌رو مقاله حاضر درصدد بررسی جایگاه قلمرو نظریه تقصیر در حقوق ایران با تأکید بر قوانین جزائی است. مطابق با مستندات موضوعی ارائه شده، روش تحقیق توصیفی- تحلیلی می‌باشد. یافته‌ها حاکی از آن است که: اولاً؛ تقصیر جزائی عملی است که برای تحقق آن شرایطی لازم است؛ ثانیاً، خطای جزائی از مباحث مطرح در حقوق جزا بوده و عبارت است از رفتاری مبتنی بر بی‌احتیاطی، بی‌مبالاتی، غفلت و سهل‌انگاری که نتیجه آن اعمال مجازات برای مرتکب آن است؛ ثالثاً، در نظام حقوقی اکثر کشورها از جمله فرانسه درخصوص مباحثی از جمله مسئولیت کارفرما در مقابل کارگر و ... بحث فرض تقصیر پذیرفته شده، اما در حقوق ایران برای احراز این مسئولیت‌ها تقصیر باید به اثبات برسد. نتیجه حاصل شده این است که قانونگذار برای حفظ سلامت جامعه و نظم عمومی مقرر داشته که تخلف از نظامات و مقررات دولتی که موجب ایراد صدمه به دیگران شود، نوعی خطا محسوب می‌شود و مرتکب را در معرض مسئولیت و مجازات قرار می‌دهد که نادیده گرفتن این مقررات به هر دلیل، چنانچه به نتیجه مجرمانه‌ای منتهی گردد موجب خطای کیفری خواهد بود.
کلیدواژه ها: قلمرو، نظریه تقصیر، حقوق ایران، قوانین جزائی، مسئولیت مدنی
