مجله بین المللی پژوهش ملل مقاله 2. دوره هفتم، شماره 77، تیر | مجله بین المللی پژوهش ملل International Journal of Nations Research
مجله بین المللی پژوهش ملل
مقاله 2. دوره هفتم، شماره 77، تیر 1401
خروج ایالات متحده آمریکا از برجام و راهبرد جمهوری اسلامی ایران
دریافت: 12 اردیبهشت 1401 | انتشار: 30 تیر 1401
سامان بیات (کارشناسیارشد روابط بینالملل، دانشگاه بینالمللی امام خمینی (ره))
چکیده پرونده هستهای یکی از مهمترین بحرانهای جمهوری اسلامی ایران در عرصه نظام بینالملل تا به امروز بوده است و بواسطه فشارهای نظام بینالملل برای کنترل و محدود کردن سیاستها و اهداف هستهای ایران موجب پیامدهای متعدد سیاسی، امنیتی و اقتصادی گردیده است. درنهایت در دولت یازدهم در قالب برنامه جامع اقدام مشترک (برجام) حل و فصل گردید اما در مدتی کوتاه ایالات متحده آمریکا در اقدامی غیرسازنده و یکجانبه از برنامه جامع اقدام مشترک خارج و سیاست فشار حداکثری را اتخاذ نمود در این راستا مقاله حاضر تلاش میکند با روشی توصیفی – تحلیلی و منابع کتابخانهای به این سوال پاسخ دهد که جمهوری اسلامی ایران پس از خروج آمریکا از برجام و آغاز تحریمهای مجدد چه راهبردی اتخاذ نموده است؟ فرضیه حاضر بر این قرار است که الگوی رفتاری جمهوری اسلامی ایران مبتنی بر مدل تصمیمگیری فزاینده و چندجانبهگرایی قابل تبیین است. بر این مبنا، یافتهها نشان میدهد که ایران با صرفنظر از اتخاذ سیاست تقابلگرایانه در جهت خروج از برجام تلاش نمود به منظور تأمین منافع حاصل و خنثیسازی اقدامات تحریمی آمریکا و انزوای مجدد در نظام بینالملل همکاری با اعضای باقیمانده را ادامه داده و روابط منطقهای و چندجانبه خود را با قدرتهای نوظهور گسترش دهد. در راستای این کنشگری فعال، در رویکردی بازدارنده و مقاومت فعال، اقدام به کاهش تعهدات برجامی خود به منظور بازگشت آمریکا به توافق و جلوگیری از نقض تعهدات و پایبندی سایر اعضای باقی مانده در پیش گرفت.
کلیدواژه ها: برجام، راهبرد، ایالات متحده، ایران، چندجانبهگرایی، مدل تصمیم فزاینده