گفتيم كه واژه «ابن» سه شأن دارد. حالا مصاديق اين سه شأن را درباره حضرت اباعبدالله الحسين (ع) شرح می‌دهيم.
مفهوم «ابن» از نظر ژنتيكی امام حسين (ع) از نسل كيست و خون چه كسانی در رگهايش جريان دارد؟ مادر و پدر و جدش چه كسانی هستند؟ مادر حضرت كسی است كه خود رسول خدا (ص) دست حضرت زهرا (س) را می‌گرفت و می‌فرمود: «من عرفها فقد عرفها و من لم يعرفها فانها هي حوراء انسيّة». هر كه او را می‌شناسد كه می‌شناسد و هر كه او را نمی‌شناسد، او فرشته و حوریه‌ای است كه در صورت انسان متجلّی گشته است. اين پيام وحی است كه رسول خدا (ص) به دستور حق‌تعالی توسط جبرئيل به زبان جاری می‌فرمايد. طبق نص صريح قرآن كريم رسول خدا (ص) از نزد خودش حرفي نمی‌زند. «وَ مَا يَنطِق‌ُ عَن‌ِ الْهَوَي* اِن‌ْ هُوَ اِلاَّ وَحْي‌ٌ يُوحَي» (نجم:۳-۴).
حضرت زهرا (س) بلاشك موجودی صددرصد ملكوتی است. حضرت امام خمينی (ره) فرمود كه بزرگترين مقام حضرت زهرا (س)، مقام «محدثه» بودن آن حضرت است كه رسول مكرّم اسلام اين لقب را به حضرت فاطمه دادند. محدّثه يعنی كسی كه فرشتگان بر او حديث می‌كنند و او را می‌آموزند. يعنی جبرئيل دائماً بر حضرت فاطمه (س) نازل می‌شود! اين در حالی است كه وجود هر كسی توانايی ندارد كه ملائكه بر او نازل بشود، به اين مطلب خوب توجه كنيد. چون تحمّل نزول ملائك بر روح هر فرد، پيش‌نيازهايی لازم دارد تا او با ملائك سنخيت پيدا كند كه بدون آن پيش‌نيازها محال است كه كسی بتواند نزول ملائك را بر وجود خود تحمل كند. سنخيت لازم دارد، مقام عرفانی لازم دارد، مقام معرفتی لازم دارد. مقام ملكوتی لازم دارد.
فرشته، موجودی است از غير اين عالم. بدان جهت به اين عالم، دنيا می‌گويند كه ادنی مرتبه وجود است، يعنی پست‌ترين مرحله وجود. اما ملائك مربوط به عالم كمال هستند و لذا حضور عالم كمال در ادنی مرتبه وجود، زمينه‌های آماده‌شده‌ای لازم دارد و در غير اين صورت، اگر ملائك بدون آمادگی بر آن نازل شوند، موجب متلاشی شدن آن وجود می‌شوند. يكی از دلايل - نه همه دلايل - اينكه اهل گناه در موقع جان دادن معذّب می‌شوند، اين است كه فرشته وقتی كه در لحظه احتضار می‌آيد تا روح شخص محتضر را بگيرد، آن روحی كه آماده نيست، نزول فرشته بر او به چنان عذابی تبديل می‌شود كه طبق روايت، ذره ذره‌های سلولش و هر نقطه از بدنش به اندازه هزار زخم شمشير درد می‌كشد و اين به دليل نزول فرشته بر روح اوست كه توان و آمادگی برای حضور فرشته را ندارد. فرشتگانی که بالای سر محتضر می‌آيند، طبق فرموده قرآن كريم «باسِطُوا أَیْدِیهِمْ» (انعام: ۹۳) هستند، يعنی برای هرگونه عمل و برخورد با محتضر، دست‌شان باز و صاحب‌اختيار می‌باشند و در آن حال به محتضر می‌گويند «أَخْرِجُوا أَنْفُسَكُمُ» يعنی زود باشيد جان بدهيد؛ جان‌های خود را تحويل بدهيد؛ جان‌های خود را خارج كنيد.
