مفهوم اين دو قوس در آیه شریفه، «قوس‌نزول من الحق» و «قوس صعود الي الحق» است. در مورد نزول من الحق، خود قرآن می‌فرمايد: كه «وَ إِنْ مِنْ شَيْءٍ إِلاَّ عِنْدَنا خَزائِنُهُ وَ ما نُنَزِّلُهُ إِلاَّ بِقَدَرٍ مَعْلُومٍ» (حجر:۲۱). يعنی هيچ چيزی نيست مگر اينكه خزائنش در نزد ماست و ما فقط به اندازه معلوم آن را نازل می‌كنيم. ترجمه «بقدر معلوم» دقيقاً يعنی طبق برنامه. قرآن كريم می‌فرمايد ما همه چيز را طبق برنامه نازل كرده‌ايم. اينگونه نيست كه همه وجود حضرت رسول (ص) بر ما نازل شده باشد. حضرت اباعبدالله الحسين (ع) هنوز همه وجودش بر ما نازل نشده است. حضرت زين‌العابدين (ع) و يا حضرت مولا اميرالمومنين (ع) نيز همه وجودشان بر ما نازل نشده است، حضرت فاطمه (س) وجود مقدسش بر ما نازل نشده است. از وجود آن بزرگواران، آن مقدار بر ما نازل شده است كه ما بتوانيم از رهروان آنها بشويم. از اينجا به بعد آنوقت هرچه جلوتر برويم يك حضرت فاطمه (س) ديگری را خواهيم شناخت. باز اگر جلوتر برويم، مجدداً حضرت فاطمه (س) ديگری را خواهيم شناخت. هرچه جلوتر برويم يك مولا علی (ع) ديگری را خواهيم شناخت.
مثل كودكی كه تازه به مدرسه رفته و الفبا را ياد گرفته و كلمات‌را به سختی می‌خواند. اگر مثلاً در مقابل او اشعار محتشم كاشانی را قرار دهند و بگويند بخوان، به سختی می‌خواند. وقتی سواد خواندن و نوشتن را خوب ياد گرفت و به كلاس‌های بالاتر رفت، همان اشعار را بسيار زيباتر می‌خواند. وقتی به دانشگاه رفت و در رشته ادبيات تحصيل كرد، سلامت و روانی و زيبايی اشعار فوق، او را مجذوب خواهد نمود. اما وقتی كه سينه چاك امام حسين (ع) شد، هنگامی که اين اشعار را می‌خواند، زار زار گريه می‌كند. اين شعر همان شعر است اما وقتی بچه بود دريافت او از اين اشعار بسيار سطحی بود و هر قدر بيشتر رشد كند، دريافت بالاتری از اين اشعار دارد تا آنكه به جايی از معرفت برسد كه اسرار اين شعر در سينه‌اش نازل گردد.
بايد صلوات بفرستی تا اين معارف را بفهمی. اَللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطِمَة وَ اَبیها وَ بَعْلِها وَ بَنیها. كسانی هستند كه شبانه ۱۴ هزار صلوات می‌فرستند. حالا فكر نكنی دو تا صلوات فرستادی خسته شوی، نكند نگران شوی كه وقت جلسه گرفته شد و نوار اين جلسه، همه‌اش صلوات شد. ما عاشقان سينه چاكی داريم كه با صلوات تا صبح عشق می‌كنند. «هلهله عرشيان بزم شبانه دل»، مربوط به آنهاست. با گوش‌هايشان صدای ملكوت را می‌شنوند كه ملكوتيان با آنها صلوات می‌فرستند.
