حکمرانی و وصول به رستگاری سعید زیباکلام در ابتدای ی | دکتر سعید زیباکلام
حکمرانی و وصول به رستگاری سعید زیباکلام
در ابتدای یادداشت یکی از حوزویان در تلگرام نوشته شده بود که «آن حکومتی که خدا و رسول و علی گفته‌اند و اقتضای نجات و رهایی انسان از تباهی و باریافتن به مقام رستگاری است ...» (۲۰ مه/۳۰ اردیبهشت)
در حیرتم که بر چه مبنایی می‌توان یا باید گفت که "اقتضای" حکمرانی رسول اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) نجات و رهایی انسان از تباهی و باریافتن به مقام رستگاری است؟
آیا بواقع همۀ اتباع و اعضای جامعۀ مورد حکمرانی رسول اکرم(ص) و امیرالمومنین(ع) از تباهی نجات یافته به مقام رستگاری بار یافتند؟
براستی رسول اکرم(ص) و امیرالمؤمنین(ع) در کجا گفته‌اند یا دلالت داده‌اند که اقتضای حکمرانی یا حکومتشان «نجات و رهایی انسان از تباهی و باریافتن به مقام رستگاری است»؟
به نظر می‌رسد در پس و پی این بینش، نوعی قدرت هدایت‌کنندگی یا سعادت بخشی به حکمرانیِ نبوی یا علوی نهفته است.
بدین ترتیب، این سوال بقوت مطرح می‌شود که آیا بنیانا هدایت و سعادت فردی انسان بنحوی به شیوهٔ حکمرانی بستگی دارد؟
آیا می‌توان برای این بینش فوق‌العاده مبنایی به قرآن حکیم یا فرمایشات نبی اکرم و یا امیرالمؤمنین استشهاد کرد؟
به همین اندازه مهم، آیا می‌توان استدلال کرد که اساسأ حکومت آن دو بزرگوار، خود شاهدی بر این پیش‌فرض سهمگین و تعیین‌کننده است؟
”والی الله ترجع الامور“ دوشنبه ۱۴۰۱/۵/۲۴ @saeidzibakalam
